Mijn meest geliefde film is Homeward Bound: The Incredible Journey (1993). Het was de film die ik vroeger altijd keek bij mijn oma, en nu ik wat ouder ben kan ik nog steeds janken als Shadow uit de struiken komt gewaggeld en zijn baasje hem eindelijk weer in zijn armen kan nemen.

Nu kwam ik er laatst achter dat mijn favoriete film eigenlijk een remake is en natuurlijk moet ik dan ook weten hoe het origineel is. Daarom ben ik er maar eens voor gaan zitten en heb ik gekeken naar The Incredible Journey (1963).

Het verhaal van The Incredible Journey (1963)

De drie huisdieren Bodger (een oude Bull Terriër), Tao (een Siamese kat) en Luath (een Golden Retriever) leiden een rustig leventje in Canada. Als hun baasje Jim Hunter (John Drainie) een tijdelijke baan krijgt aangeboden in Oxford, biedt vriend John (Emile Genest) aan om de dieren mee te nemen en op ze te passen tot dat Jim en zijn familie weer terug komen.

Wat John niet weet is dat Luath last heeft van heimwee en maar wat graag weer terug wilt naar zijn baasje. Na een paar weken oppassen moet ook John voor drie weken weg om op jacht te gaan naar eenden. Hij vraagt zijn vrienden, de Oakes’, om op de dieren te passen tot dat hij terug komt, maar door een ongelukje wordt een achtergelaten briefje verbrand en onstaat er verwarring.

Als John wegrijdt besluit Luath om weg te lopen en opzoek te gaan naar het huis van zijn baasje. Tao en Bodger kunnen hem niet achterlaten als trouwe vrienden en besluiten om met hem mee te gaan. De dieren moeten maar liefst zo’n 300 mijl afleggen door de ruige Canadese wildernis om hun oude huis te bereiken. Gaat het ze lukken?

Mooie natuur, maar met een ongemakkelijk gevoel

Als jij van dieren- en natuurfilms houdt, dan is deze film zeker voor jou. Geen computer gegenereerde landschappen, maar de echte ongerepte Canadese natuur. Prachtige meren, grote bossen en woeste rivieren komen veelvuldig voor in dit stukje film uit de jaren 60. Je krijgt er plots zin van om het eerstvolgende vliegtuig naar Toronto te pakken.

Helaas krijg je wel een ongemakkelijk gevoel van de dieren in de film; of beter gezegd, de gevaren waar de dieren aan worden blootgesteld. In het begin gaat het er nog rustig aan toe en maken de dieren geen vorm van stress mee, maar later in de film komen onze dieren in aanmerking met zeer gevaarlijke dieren. Het zijn dan wel getrainde dieren, maar het lijkt soms maar net goed te gaan tussen de huisdieren en de getrainde wilde dieren.

De jaren 60 waren natuurlijk andere tijden, en toentertijd werd er ook nog niet heel veel gegeven om de veiligheid van dieren in de filmwereld. Toch krommen mijn tenen als ik zie dat een huiskat achternagezeten wordt door een levensgevaarlijke Lynx, of als dezelfde kat in een woeste en kolkende rivier gegooid wordt.

De verschillen met de remake

Mijn favoriete film is de remake van deze film genaamd Homeward Bound: The Incredible Journey (1993). Het is dan ook onmogelijk om deze film niet te vergelijken met de remake en te kijken welke film wat beter deed.

Een groot verschil tussen het origineel en de remake is dat in de remake de huisdieren praten. Je weet dus precies wat de dieren denken en dit geeft ze een eigen persoonlijkheid. In het origineel gebeurt dit niet en hebben we een verteller die 80% van de film verteld wat er gebeurt. Dat geeft een heerlijk ouderwets gevoel, maar het maakt het wel moeilijker om een gevoel te krijgen bij de huisdieren. Toch een puntje voor de remake.

De remake is ook “filmischer” dan het origineel. Dat is natuurlijk niet gek, want het origineel komt uit de jaren 60 en had ook niet hetzelfde budget als de remake. Een voorbeeld is dat de remake de huisdieren in grotere gevaren brengt terwijl het origineel maar een paar korte scenes heeft waarin er iets spannends gebeurt – de huisdieren navigeren zich voor de rest aardig simpel door de Canadese wildernis.

Zo zijn er nog wel meer voorbeelden, maar zoals ik al een paar paragrafen terug zei: de remake is toch echt één van mijn favoriete films, dus objectief ben ik zeker niet! Ik heb ook erg genoten van de originele versie en het is een film die ik zeker eens met één van mijn toekomstige kinderen ga kijken.

Conclusie

Dus eigenlijk kan ik wel zeggen dat The Incredible Journey (1963) een zeer leuke kinderfilm is. Het enige minpuntje is dat het soms tenenkrommend is in wat voor situatie de dieren worden gegooid en het gevaar dat ze daarbij (kunnen) lopen.

Ja, ik vind de remake een betere film, maar het origineel staat ook zeker zijn eigen mannetje. Dus heb jij een keer tijd over en ben je ook opgegroeid met Homeward Bound, geef dan het origineel eens de kans!

Mierenneukmomentje: De Canadese wildernis heeft niet alleen een grote diversiteit aan dieren, maar men kan er ook mensen van allerlei verschillende nationaliteiten vinden! In het midden van het bos komen we niet alleen een gekke Canadees tegen, maar ook een soort van Zweeds/Duits gezin en zelfs een Schots stel.