Pak The Lion King (1994), haal alle magie en vrolijkheid eruit en je krijgt The Lion King (2019)

Ze noemen het een ‘live action’ want ja, de animatie ziet er levensecht uit. Maar terwijl Disney deze film als een showcast gebruikt voor hun animatieskills – wat Disney zeker als een van de beste kan, vergeten ze wel even karakter en emotie toe te voegen. Met dan ook nog even een sidenote dat niet alle animatie even goed is, de hyena’s missen de echtheid en de leeuwinnen zijn niet van elkaar te onderscheiden: het lijkt meer op een kwestie van copy en paste. 

John Favreau heeft in ieder geval geen moeilijke taak gehad tijdens deze regie klus: ‘Kijk maar de oude film en maakt dat dan na.’ Op een paar kleine aanpassingen na, maar dan met name in de negatieve zin. Behalve de ‘Be our guest’ toevoeging dan, die was leuk. Wat me meteen naar het enige pluspunt van de film brengt: Seth Rogen als Pumbaa. Zijn humor en acteerwerk maken de film nog ietwat plezierig om naar te kijken. 

De dag dat ik kinderen heb laat ik ze deze film in ieder geval niet zien. Dan maar de 1994 versie.