Na het zien van meerdere klassiekers en jaren 80 films werd het weer eens tijd om wat moderners te kijken. Ik koos voor de film The War With Grandpa (2020), want ik zag Robert De Niro en dacht: Dit moest toch genieten zijn? Jammer genoeg was het niet echt genieten.
Samenvatting The War With Grandpa (2020):
Als opa Ed (Robert De Niro) na een mislukte poging om af te rekenen bij een zelf scan kassa wordt aangehouden door de politie, vraagt zijn dochter Sally (Uma Thurman) hem om bij haar in huis te komen wonen. Opa Ed heeft zijn vrouw verloren en staat er alleen voor, dus uiteindelijk besluit hij om bij zijn dochter en haar gezin in te gaan wonen.
Er is alleen één probleem, kleinzoon Peter (Oakes Fegley) moet zijn slaapkamer afgeven aan opa en mag zelf verkassen naar de zolder. Dit neemt Peter hem niet in dank af en via een “Declaratie van Oorlog” verklaart hij zijn opa Ed de oorlog. Er is alleen één regel, het gezin mag er niks van te weten komen.
Ondertussen zijn er ook ander zaken aan de gang in de familie. Peter’s zus Mia (Laura Marano) is stiekem aan het daten met een jongen en hier is moeder Sally het niet mee eens. Vader Arthur (Rob Riggle) kan niet overweg met zijn schoonvader Ed en Peter’s zusje Jennifer wilt graag een verjaardag in het thema van kerst. Gaat dit allemaal goed komen terwijl Peter en zijn opa aan het oorlogvoeren zijn over zijn slaapkamer?
Wat vinden wij van The War With Grandpa (2020)?
Toen ik deze film uitkoos om te kijken had ik iets anders in gedachten. Ik zat meer te denken aan een film a la Dirty Grandpa (2016): een komedie met Robert De Niro, maar dit was niet het geval. Niet dat het nou zo’n leuke film was, maar een slechte komedie kijkt wat makkelijker weg dan deze film. The War With Grandpa is meer een familiefilm met veel kinderachtige humor. Kortom, ik val niet in de doelgroep.
Het eerste wat opvalt aan deze film is dat het voelt alsof alles in één take is opgenomen. Het acteerwerk voelt enorm slordig en in sommige gevallen heel lui. Robert De Niro steekt nul moeite in zijn rol als opa Ed en maakt er een een sport van om zo min mogelijk emotie te tonen. De kinderacteurs zijn, op Poppy Gagnon na (die eigenlijk ook alleen haar schattigheid mee heeft), ook zeer matig. Ook Christopher Walken lijkt alles van een teleprompter te lezen. De enige actrice die er nog een klein beetje moeite in lijkt te stoppen is Uma Thurman, maar ook die kan veel beter.
Niet alleen de acteurs van deze film laten te wensen over, maar ook het verhaal en de ontwikkeling van de karakters laat te wensen over en ik weet het – het is een kinderfilm, ik moet daar niet te zwaar aan tillen en dat zal ik dus ook niet doen. Oké, ik ga er toch een beetje aan tillen. Opa Ed zegt aan het einde van de film dat hij de “oorlog” met zijn kleinzoon wel fijn vond, want het haalden zijn gedachten van zijn overleden vrouw, maar op één moment na heeft hij het nooit over zijn verdriet over zijn overleden vrouw gehad. Je voelt hier dus vrij weinig voor.
Natuurlijk heb ik ook af en toe wel gelachen en zitten er ook leuke scenes in deze film. Zo was elke scene met Christopher Walken waarin hij begon te praten al automatisch hilarisch vanwege zijn iconische manier van praten. Ook is de scene waar opa Ed aan Peter zijn gebouwde huizen laat zien leuk, want het voegt een beetje emotie toe aan de film. Daarnaast kan het mij voorstellen dat ik de ‘pranks’ tussen Ed en Peter ook vast leuk vond als kind zijnde.
Conclusie
Dus mijn laatste oordeel over deze film is: slordig. Elke scene lijkt in één keer te zijn opgenomen en de acteurs doen er geen moeite voor. Ook zijn de karakters niet goed uitgewerkt, maar dat is misschien over-kill om te vermelden bij een kinderfilm. Hier en daar zitten er wat leuke en emotionele scenes in, maar in mijn ogen niet genoeg om mee te leven met de personages. Kortom, deze gaan wij niet nog een keer bekijken.