Al lange tijd staat deze film op mijn lijstje. De reden dat ik hem nooit heb gekeken is simpelweg omdat hij me te eng leek. Vroeger was ik sowieso een watje wat betreft films (Harry Potter vond ik al eng), nu is het iets minder maar nog steeds zou ik mezelf wel omschrijven als watje. Toch heb ik mijn angsten opzij gezet en heb ik me eindelijk gewaagd aan de classic: The Silence Of The Lambs!

Het verhaal.

Clarice Starling (Jodie Foster) is een FBI studente en wordt gevraagd Dr. Hannibal Lecter (Anthony Hopkins) te ondervragen als gedragsstudie. Later blijkt dit te zijn om te ontdekken wie Buffalo Bill is, een moordenaar die zijn slachtoffers veilt. Een zoektocht naar deze moordenaar, als spannende gesprekken tussen Clarice en Dr. Hannibal Lecter tot gevolg!

Wat vinden we ervan?

Zoals ik al zei ben ik een watje en ondanks dat je weinig ‘ziet’ in deze film, was mijn hartslag gedurende de één uur en 58 minuten hoger dan gemiddeld. De spanning word enorm goed opgebouwd en begint al bij het moment dat Clarice voor het eerst langs gaat bij Dr. Hannibal Lecter en ze allerlei instructies krijgt. Ieder moment was ik bang dat er iets mis zou gaan. Deze spanning blijft vervolgens de gehele film aanhouden bij haar bezoeken aan Dr. Hannibal Lecter als wanneer je Buffalo Bill “zijn ding” ziet doen.

Een van de redenen waarom ik de film zo eng vond al voordat ik hem had gezien, was omdat ik wist dat er een gezicht afgesneden wordt en op iemand anders hoofd wordt geplakt. Dat was al genoeg voor mij om hem niet te durven te kijken.

Maar dat was dus ook alles wat ik wist, niet in welke scene dit gebeurde of wie dat deed. Dus zelfs al wist ik dat dit ging gebeuren, was ik nog steeds verrast op het moment dat het zo ver was. En dat is ook een van die dingen die ik zo sterk vind aan de film: je wordt telkens op het verkeerde been gezet, op een hele slimme manier. Zo ook wanneer ze Buffalo Bill vinden (of denken gevonden te hebben) en er bij hem wordt aangebeld… maar dan Clarice voor de deur staat.

Deze slimme maniertje brachten me ook terug naar mijn Storytelling lessen tijdens mijn studie. Ook kwam de setting van Dr. Hannibal Lecter zijn “tweede” gevangenis mij bekend voor uit deze lessen. Desondanks kon ik me gelukkig niet al te veel herinneren, waarschijnlijk omdat ik toen ook weg keek uit angst, en kon ik daardoor de film alsnog “spoiler-vrij” bekijken.

Nadat de film voorbij was hadden mijn vriend en ik het er ook nog even kort over dat Buffalo Bill eigenlijk maar een “simpele” rol had, net als Hannibal. Maar zij zijn dan ook niet de hoofdpersonages. Het gaat ook eigenlijk om Clarice. Je volgt haar al vanaf het begin als studente bij de FBI, haar zoektocht naar Buffalo Bill, haar connectie die ze op een gekke manier opbouwt Hannibal. Dit maakt de film in mijn ogen ook sterker, geen enge moordenaar als hoofdpersonage maar de onschuldige Clarice.

Conclusie.

Aangezien het een classic is ben ik altijd vrij snel bevooroordeeld. Maar ik kan er niet omheen dat de film zowel spannend, als film/verhaaltechnisch goed is en het me de volle twee uur bleef boeien. Sterker nog, toen ik hem even op pauze zette om drinken te halen was ik zelfs verrast hoeveel tijd er al voorbij was. Voor wie de film ook nog niet gezien heeft (alhoewel ik betwijfel dat dit veel mensen zijn) zou ik hem zeker aanraden! Zet je angsten opzij want naast de spanning die je de gehele film lang voelt, vallen de echt “enge” momenten mee!

Mierenneukmomentje:

Om ook nog even aan te geven hoe weinig ik verder wist van de film, kwam ik er pas na de film achter dat “Hannibal” (iets wat ik wel degelijk vaker voorbij heb horen komen als zowel serie en film) dus komt van deze film. Misschien wel jammer dus dat de film nog later is uitgemolken, alhoewel ik daar niet echt over kan oordelen zonder deze films en serie ooit gezien te hebben. Maar The Silence Of The Lambs heeft hierdoor wel een erg open einde, wat enerzijds vraagt om een vervolg maar anderzijds is open einde en één deel ook gewoon genoeg