Recensie Star Wars the Rise of Skywalker (2019): de langverwachte conclusie

Star Wars

De filmmierenneukers hebben even een korte winter-kerst-pauze genomen. Maar ze zijn terug. Welkom in 2020!

In deze winter-kerst-pauze heeft de recensie over Star Wars even op de plank liggen stoffen. Maar we hebben hem voor je afgestoft en hier is ‘ie dan toch echt!

Het einde van een trilogie is daar. Dat we dat nog mochten meemaken. En niet zomaar een trilogie, dé trilogie van Star Wars. Eindelijk zouden we er achterkomen wie Rey is en wat haar connectie is tot Kylo Ren. En zijn we tevreden met het antwoord? Dat lees je hier!

Ps. Inclusief spoilers! (as usual)

Het verhaal.

Er gebeurt heel veel in het verhaal, dus we proberen het zo kort mogelijk samen te vatten:

Rey wordt getraind door Leia terwijl Kylo Ren nog steeds op missie is om aan de macht te komen. Zelfs nu Palpatine terug in beeld is. Waar hij zich bevindt is een raadsel en daar zal de rest van de film naartoe leiden. Op zoek naar Palpatine om hem te verslaan!

Roze Star Wars bril?

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik niet per se een Star Wars fan ben. De (oude) films zijn uiteraard klassiekers en de nieuwe reeks heb ik in treinvaart gekeken voordat ik 4 jaar geleden naar Force Awakens ging. Sindsdien volg ik de filmreeks met veel plezier. Maar nee, ik keek deze film dus niet door een roze Star Wars bril en er waren ook referenties en/of karakters die ik pas later begreep.

Dus zonder roze Star Wars bril…

In het begin van de film gebeurt er zoveel dat je Star Wars kennis meteen op de proef wordt gesteld, Maar zodra deze rush voorbij is krijg je de kans alles even rustig te verwerken en is het verhaal erna duidelijk genoeg om te volgen.

Dat betekent echter niet dat het een goed verhaal is. En ja, we moeten het natuurlijk allemaal met een korreltje zout nemen. Je gaat niet naar een (nieuwe) Star Wars film als je de crème de la crème verwacht qua verhaallijn. Dat doe je ook niet bij een Marvel film.

Maar toch zijn er een aantal verhaal technische dingen waar ik me aan stoorde. Zoals de “spion”, de herinnering van Han Solo, en vlak erna ook  Luke Skywalker. Ja, dat kan in Star Wars maar het was jammer dat beide nodig waren om Kylo en Rey over de streep te krijgen. Ook de kus had er zeker uit gemogen. Was een omhelzing niet goed genoeg?

Toch kippenvel!

Dan nu door naar de momenten waar ik wél kippenvel van kreeg. Ik moet nog even zeggen dat ik de film in 4DX heb gezien, iets wat ik normaal nooit doe maar eerlijk is eerlijk: op sommige momenten voegde het wel degelijk iets toe! Zoals tijdens het gevecht tussen Kylo en Rey op de boot, waar je de wind en het water voelde.

Maar waar ik de meeste kippenvel kreeg was het moment dat ze samen Palpatine aangaan. Wanneer Rey haar lightsaber achterzich houdt en Kylo deze overpakt via de force !!!! Die uitroeptekens geven aan hoe ik me voelde.

Daarna staan ze ook nog even met de lightsabers naast elkaar en eigenlijk komt op dat moment alles samen. De gehele reeks lang had ik al een “zwak” voor Kylo (of moet ik nu Ben zeggen?), de “bad guy” die dat eigenlijk niet wil zijn. Dat komt nu allemaal tot zijn recht en wordt naar mijn mening mooi afgesloten.

Conclusie.

Dus ja, het laat hier en daar wat te wensen over maar terugkijkend heb ik erg genoten van die paar uur in mijn leven en is het zeker een volwaardig einde.

ps. Ik ben intens blij dat ze niks hebben gedaan met de kinderen uit het eindshot van The Last Jedi en deze film staat ook zeker hoger op mijn lijstje dan The Last Jedi.

Mierenneukmomentje: ik denk dat iedereen het er wel mee eens is dat de conclusie van Rey’s achternaam een mierenneukmomentje is. Er zijn mensen die er blij mee zijn en er zijn mensen die ik (online) boos de bios heb zien uitlopen. Zelf vind ik het misschien wat suf, maar goed het is haar enige “familie” die ze heeft gehad. En over familie gesproken hoe kunnen zij en haar ouders er zo normaal uit zien terwijl hun vader/opa Palpatine is?