Ein-de-lijk, de film die ik vorig jaar elk bioscoopbezoekje (toen het nog kon) voorbij zag komen tussen de trailers, maar nooit de kans voor heb gekregen om hem daadwerkelijk in de bios te zien is nu uitgekomen op Amazon Prime. In eerste instantie, toen ik de trailer zo vaak zag, was ik wel benieuwd maar niet mega enthousiast. Maar nu hij al bijna een jaar ‘rondzweefde’ hoor ik steeds meer positieve reacties en werd ik ook steeds nieuwsgieriger…

Het verhaal.

Cassandra (Carey Mulligan) haar vriendin Nina is tijdens hun studie aangerand. Niemand lijkt te begrijpen hoe erg dat is, en keer op keer bewijst ze hoeveel mannen net zo makkelijk haar willen aanranden als Nina. Daarom staat haar leven nu in het teken van wraak en gerechtigheid.

Wat vonden we ervan?

Het was weer voor het eerst in lange tijd dat ik thuis een nieuwe film zag en echt van begin tot einde geboeid was. De 2 uur vlogen voorbij en geen een moment verveelde ik me.

De film stelt een belangrijk onderwerp aan de kaak: misbruik van vrouwen (van het roepen naar vrouwen tot echte aanranding) en het feit dat vrouwen het altijd maar zelf zouden uitlokken. “Had je maar niet dronken moeten zijn” of “als je die kleren draagt dan vraag je erom.” Maar geeft dat het recht aan mannen zulke dingen te doen? Nee natuurlijk.

Cassandra gaat op stap en doet alsof ze dronken is, om vervolgens de mannen op hun plek te zetten wanneer ze haar inderdaad willen aanranden. Het mooie hieraan is dat het niet (zoals ik verwachtte bij de trailer) een moord film werd, en zij als wraakactie iedere man ging vermoorden. Daarentegen pakt ze ze mentaal aan. Veel sterker.

Naast dat ze random mannen op hun plek zet komt ze, doordat ze weer in contact komt met oud medestudent Ryan (Bo Burnham) ook weer in contact met andere oud medestudenten. Zij zijn medeverantwoordelijk voor wat er is gebeurd met Nina, dus gaat ze ook dat lijstje af. Een voor een zet ze hen op hun plek om ze te laten voelen dat het geen grap is, ook al was je “jong” of “dronken.”

Wat is er goed aan?

Wat de film heel goed doet is de boodschap zo duidelijk over brengen, dat je geconfronteerd wordt met het feit dat je zelf ook (soms) zo denkt.  Inderdaad, had ze maar niet dronken moeten zijn… denk je dan. Iets wat natuurlijk helemaal geen goede reden is of überhaupt is er GEEN reden om zoiets te doen. Maar doordat ze de andere kant van de verhalen ook laat horen, en je zelf bijna begrijpt waarom ze zo denken, zie je in dat het zo in de maatschappij zit ingebakken.

Daarnaast laat het niet alleen zien dat mannen die haar seksueel misbruiken fout zitten, maar ook mannen én vrouwen die op het moment dat het gebeurt niks doen. Want niks doen is eigenlijk net zo erg als meedoen.

En wanneer je denkt dat ze haar leven weer heeft opgepakt en in een gelukkige relatie zit met Ryan, blijkt toch dat ze het niet zo makkelijk kan loslaten… Dit zorgt voor een einde met een plottwist. Met name de laatste scene, welke ik niet in detail zal vertellen voor de mensen die het nog gaan kijken (want ja, ik raad het je zeker aan).

Conclusie

Kortom, het is dus een aanrader. Zoals ik al zei blijf je van begin tot eind geboeid. Het is een film die met zwarte humor een heel belangrijk thema op de kaart zet en jezelf confronteert met hoe je het zelf óók beter kan doen in deze maatschappij. Want je kan wel denken “ik ben niet zo” maar je bent pas echt niet zo als je andere er ook op aanspreekt. En dan kan je denken, wanneer maak ik zoiets mee? Maar dat begint al bij wanneer iemand vies of fout praat tegen of over een vrouw waar je bij staat. Zo, een recensie met een les. Graag gedaan. En nu de film kijken!

Mierenneukmomentje (met spoiler)
Het enige jammere aan de film vond ik hoe snel Cassandra om was om te stoppen met alles, door dat ene gesprekje met de moeder van Nina alsof ze die verder nooit sprak… en hoe makkelijk Ryan haar vergaf toen hij haar betrapte op stap. Nogal een vreemde situatie die ze beide vrij snel wegwuifden alsof het niks was.