Recensie Pokémon: Mewtwo Strikes Back – Evolution (2019):

Recensie Pokemon Mewtwo Strikes Back Evolution 2019 Filmmierenneukers

Op een zondag waar ik niet van plan was om naar buiten te gaan vanwege de ijskoude wind en meters hoge sneeuw, besloot ik om mij te wagen aan de 3D versie van Pokémon: Mewtwo Strikes Back. Ik ben al sinds jongs af aan een groot Pokémon fan, dus ik was erg benieuwd naar de kwaliteit van deze film.

Samenvatting Pokémon: Mewtwo Strikes Back – Evolution (2019):

Als wetenschapper Dr. Fuji (Billy Bob Thompson) een fosiel vindt van de legendarische Pokémon Mew, besluit hij om deze te gebruiken om hem te klonen. Dit proces leidt tot de creatie van Mewtwo (Dan Green); een Pokémon die nog sterker moet zijn dan Mew. Zijn creatie laat Mewtwo alleen achter met vele vragen, zoals: wie ben ik? Wat ben ik? Waarom ben ik gemaakt? Wat is mijn doel?

Als Mewtwo deze vragen stelt aan zijn makers krijgt het antwoord dat hij een experiment is, gemaakt door mensen. Dit leidt tot een woede uitbarsting waarna hij het gehele lab vernietigd. Team Rocket baas Giovanni (Ted Lewis) ziet dit van een afstand gebeuren en overtuigd Mewtwo om samen te werken. Ook dit mislukt en eindigt in chaos. Mewtwo ontsnapt naar zijn ‘geboorte’ eiland en besluit om wraak te nemen op zijn makers: de mensheid.

Niet vlak daarna krijgen Ash (Sarah Natochenny), Misty (Michele Knotz) en Brock (Bill Rogers) een uitnodiging om hun krachten als trainer te laten zien op een mysterieus eiland…

Wat vinden wij van Pokémon: Mewtwo Strikes Back – Evolution (2019)?

Pokémon de film, mijn allereerste bioscoopfilm waar ik samen met mijn oudere broer en jongere broertje naar toe mocht (zonder ouders zelfs!). Als kers op de taart kregen we zelfs een suuuuper zeldzame Mew Pokémon kaart. Ik, en vele andere kinderen, was toen helemaal in de ban van deze Japanse sensatie. Toen ik een paar maanden geleden hoorde dat deze film in 3D op Netflix zou verschijnen voelde ik mij gelijk weer een 8 jarige jochie. Helaas kreeg ik er deze keer geen zeldzame kaart bij.

De laatste keer dat ik deze film heb gezien moet ook meer dan 15 jaar geleden zijn, dus ik kon mij er nog maar weinig van herinneren. Zo was ik ook vergeten hoe gaaf het verhaal van Mewtwo wel niet is. Als een soort van ultieme reageerbuisbaby wordt hij de wereld ingeholpen. Als kind lette ik alleen op alle gave Pokémon gevechten en coole Pokémon zoals Charizard of Mewtwo, maar als volwassene kan ik nu ook genieten van Mewtwo’s innerlijke onzekerheid over zijn bestaan en zijn doel. De film is achteraf gezien toch wat dieper dan 8 jarige Tom dacht. Who cares… Ik kreeg mijn Mew kaart.

Voor de rest valt er weinig te schrijven over het verhaal, want deze is exact hetzelfde als het origineel. De enige verandering is de transformatie van 2D naar 3D. “Wat vind ik daar nou eigenlijk van?” bedacht ik mij constant tijdens de film. Ik heb er gemengde gevoelens bij. De kwaliteit van de 3D modellen zag er goed uit, en vooral tijdens close-ups zag je dat er aardig wat detail in zat: Gyarados had schubben, Pikachu een vacht en je zag zelfs de naden van Ash’s pet.

Wat mij dan wel weer tegenviel was de kwaliteit van de animaties. Bot gezegd: het zag er uit als een 3D animatie serie gemaakt voor Nickelodeon. Het voelde niet zo vloeiend en natuurlijk als een Frozen of Onward, maar meer alsof ik naar een aflevering keek van Jimmy Neutron of Star Wars The Clone Wars (overigens beiden super vette series!). Dit haalde mij soms uit de film.

Conclusie

In conclusie kan ik dus zeggen dat het een leuke ervaring is om deze film als Pokémon liefhebber opnieuw te zien in 3D. Voegt 3D iets toe aan deze film? Ik ben van mening dat dit niet zo is, maar het zorgt er wel weer voor dat de film opnieuw in de picture is. Dus ben jij fan van de eerste Pokémon film? Dan is deze leuke om dat nostalgische gevoel weer naar boven te halen.