Dat alle films van Pixar nu worden “gedumpt” op Disney+ stemt niet alleen de animatoren van Pixar chagrijnig, maar ook ik had zowel Soul als Luca graag op het grote scherm gezien. Maar helaas heeft De Muis dit voor ons bepaald, dus kijken we het maar, gewoon, thuis.

Het verhaal

Luca (Jacob Tremblay) is een zeemonster en leeft samen met zijn ouders en oma in, je raadt het al, de zee. Als baantje zorgt hij voor de “schaapvissen” van de familie, maar tijdens een van zijn diensten ontdekt hij mensenspullen van bovenaf. Hij raakt nieuwsgierig en komt in contact met Alberto (Jack Dylan Grazer). Alberto is ook een zeemonster, maar leeft grotendeels bovenwater. En wanneer zeemonsters bovenwater komen, veranderen ze in mensen.

Luca’s nieuwsgierigheid wint en hij spendeert steeds meer tijd met Alberto bovenwater. Totdat zijn ouders erachter komen en Luca, voor straf, naar de bodem van de zee willen sturen. Bovenwater is het namelijk veel te gevaarlijk voor zeemonsters, want als je betrapt wordt… word je vermoordt. Natuurlijk wil Luca niet naar de bodem van de zee, dus ontsnapt hij samen met Alberto naar een stad waar ze als doel hebben: het winnen van een Vespa en samen de wereld overreizen als mensen!

Een simpele Pixar film.

Ik ga altijd ietwat bevooroordeeld een Pixar film in, want zoals ik ook zei in de Mitchells vs The Machine recensie, zijn Pixar films tenminste (altijd) goede animatiefilms. En natuurlijk zitten er soms mindere tussen zoals The Good Dinosaur of nu: Luca.

Begrijp me niet verkeerd, ik heb ontzettend genoten van de Luca. Het is een meer dan vermakelijke film, ik heb hardop gelachen en ja er kwam bijna een traantje op het einde van de film. Maar mijn standaarden voor Pixar liggen hoog en als ik hem naast die lat leg dan is deze film net te min.

Van Pixar ben ik namelijk gewend dat de film een diepere laag heeft, een boodschap of een dubbele betekenis en dat mist deze film. Je kan beargumenteren dat de film gaat over vriendschap, underdogs en je eigen pad kiezen. Maar dat zijn onderwerpen die voor de hand liggend zijn en je niet aan het denken zetten na het zien van de film. Kortom: een simpel verhaal.

Maar dat gezegd te hebben, moet ik ook zeggen dat de Italiaanse uitspraken “Silenzio Bruno!”, de kleurrijke beelden, en de slimme grapjes de film dan toch wel weer beter dan een andere, kinderlijke animatie film zoals een Life of Pets.

Conclusie

Is het een aanrader? Ja, dat altijd. Ik heb genoten van de film, me geen moment verveeld. Dus zeker een tip om te kijken op deze (weer) regenachtige dagen.

Maar in vergelijking met andere Pixar films staat deze film helaas toch iets lager op mijn lijstje.