Recensie Eurovision Song Contest: The Story of Fire Saga (2020): Will Ferrell met een pruik

Eurovision Song Contest The Story of Fire Sage Recensie Filmmierenneukers

Ken jij nog de film Cool Runnings (1993)? Eurovision Song Contest: The Story of Fire Saga is praktisch eenzelfde soort film alleen met meer slapstick, een minder verhaal en meer Will Ferrell.

Er zijn natuurlijk meer films waar een onwaarschijnlijk team het voor elkaar krijgt om zich te kwalificeren voor een groot eindtoernooi en daar tegen de verwachtingen in weet te verassen, maar deze schoot als eerste naar boven. Net als Cool Runnings speelt de eerste act van Eurovision Song Contest zich ook af in een interessante setting, namelijk: het kleine dorpje Húsavík in IJsland. We zien een jonge Lars Erickssong (Will Ferrell) in de jaren 70 die na zijn moeders dood en nieuw levensdoel vindt in het Eurovisie Song Festival samen met zijn vriendin Sigrit Ericksdottír (Rachel McAdams).

Daarna gaan we naar het heden en zien we dat Lars nog bij zijn vader Erick Erickssong (Pierce Brosnan) woont en samen met Sigrit nog steeds probeert een deelname aan het song festival te verwezenlijken met hun band Fire Saga. De volwassen Lars is overigens een standaard Will Ferrell personage met in dit geval een pruik op en een IJslands accent; niet heel creatief en de magie van Will Ferrell’s humor is dan ook wel uitgewerkt. Zo volgen er ook grappen die te lang door gaan en grappen die gewoon niet grappig zijn.

Helaas mogen we de eerste 30 minuten nog volop genieten van Will’s grappen, want Fire Saga moet nog genomineerd worden voor het song festival van 2020 in Schotland (waarom niet Rotterdam?). Zo willekeurig als zij worden gekozen om mee te doen aan de IJslandse audities, zo willekeurig winnen zij ook de deelname voor de IJslandse inzending voor het song festival. We zien dan ook de ene slapstick grap naar de andere voorbijkomen tijdens hun optreden.

De tweede act van de film speelt zich af in Schotland tijdens het song festival en focust zich op de relatie tussen Lars en Sigrit. Ook zien we nu cameos van oud song festival winnaars en worden er nieuwe personages geïntroduceerd zoals Lemtov (Dan Stevens) een Russische zanger die diep in de kast zit, maar er niet durft uit te komen, want hij is Russisch. Heel subtiel. Het verhaal vertraagt enorm tijdens deze tweede act. Na 5 minuten weten we al dat Sigrit een oogje heeft op Lars, en we weten dat Lars alles op alles zet om het song festival te winnen en daarom Sigrit haar liefde niet opmerkt. We weten ook wel dat uiteindelijk Lars en Sigrit samen een stel zullen vormen. Er wordt gewoon weinig verteld wat we niet al wisten. Wel mag gezegd worden dat de humor en terugkerende grappen wat leuker beginnen te worden.

Deze verbetering zet zich door in derde act van de film. Eerst krijgen we de mislukte live act van Lars en Sigrit waarna ze uit elkaar gaan en vervolgens de romantische reunion van Lars en Sigrit tijdens de finale van het song festival. De derde act is het moment waar Rachel McAdams laat zien de film te dragen, want je gaat met haar meeleven. Je zou gewoon bijna (BIJNA) met haar mee janken als blijkt dat IJsland de goedkeuring van veel Europese landen heeft gekregen.

Eind goed, al goed. Lars en Sigrit worden een stel, krijgen een kind en zing uiteindelijk op de bruiloft van Lars zijn vader en Sigrit haar moeder. Als klap op de vuurpijl krijgen we nog een laatste terugkerende grap in de vorm van Ja Ja Ding Dong waar ik toch eigenlijk wel hardop om moest lachen. Kortom, Eurovision Song Contest: The Story of Fire Saga is een leuk voor een keer met Rachel McAdams als de absolute drager van de film.