“Ik ben er wel klaar mee” is wat ik naar mijn mede-filmmierenneuker Cynthia stuurde, na weer de zoveelste Netflix komedie film gezien te hebben. Desperados (2020) is zoals veel andere komedies op Netflix één met de simpele humor en een onorigineel verhaal.

Het verhaal van Desperados (2020)

Het leven van de dertig jarige Wesley (Nasim Pedrad) loopt nog niet op rolletjes. Ze kan maar geen baan vinden en ook in de liefde weet ze maar geen geluk te vinden. Haar vriendinnen Brooke (Anna Camp) en Kaylie (Sarah Burns) fixen voor haar een blind date met de vrijgezel Sean (Lamorne Morris), maar deze kapt hij al snel weer af. Na deze date ontmoet Wesley de knappe man Jared (Robbie Amell) en ze is gelijk verliefd.

Er is een klein probleempje, ze doet zich voor als iemand anders om Jared’s liefde te winnen. Als Jared na een maand daten niet meer reageert op de berichten van Wesley slaat ze door. Ze schrijft samen met haar dronken vriendinnen een email vol met beledigingen naar Jared. Jared belt op hetzelfde moment Wesley op en nu komt ze er achter dat hij vijf dagen in coma lag in Mexico. Jared ligt in het ziekenhuis en heeft nog niet zijn emails kunnen lezen want al zijn elektronica ligt nog in een hotel. Tijd genoeg dus voor Wesley om met haar vriendinnen naar Mexico te gaan en de email te wissen van zijn laptop. Eenmaal aangekomen komt Wesley er achter dat Sean ook op vakantie is naar dit Mexicaanse resort.

Wat vinden wij er van?

Het is ondertussen alweer bijna vijf dagen geleden sinds ik deze film gezien heb, maar nog steeds kan ik er weinig over zeggen en misschien zegt dat ook genoeg. Desperados is gewoon een simpele Amerikaanse komedie met de te verwachte schunnige grappen en een goede dosis slapstick. Zo worden we vroeg in de film al “getrakteerd” op een voorproefje van wat ons de hele film te wachten staat. Wesley heeft een sollicitatiegesprek met een non en alles lijkt goed te gaan tot dat Wesley over masturbatie en jonge meisjes gaat praten; spoiler, ze krijgt de baan niet. Vroeger ging ik hier stuk om, maar nu ik wat ouder en zuurder ben geworden kan er niet eens meer een glimlach van af.

Naast de vele seksgrappen maakt Desperados ook gebruik van veel slapstick humor. Hier en daar valt er iemand hard op z’n muil, wordt er iemand geëlektrocuteerd en wordt ook nog gekotst op personen. Maar als absoluut hoogtepunt loopt een dolfijn tegen de benen van Wesley aan te rijden en zwaffelt deze dolfijn zijn penis in haar gezicht (in slow motion nog wel). Als je al niet eerder klaar was met deze film dan ben je dat zeker nu wel.

En het verhaal zelf? Niet heel schokkend, zeker niet creatief, maar ook weer niet heel slecht. Het is een typisch verhaal van ‘Persoon A wordt verliefd op persoon B en persoon C probeert persoon A een beetje te helpen met Persoon B. Uiteindelijk komt persoon A er achter dat ze toch C leuk vindt.’. Ik heb exact dezelfde tekst geschreven in onze recensie van The Half of It (2020), bedenk ik mij nu. Een teken dat Netflix simpele formats volgt?

Conclusie

Mocht je ooit voor de keuze staan “Desperados of een andere film”, ga dan maar voor die andere film. Desperados heeft een oké verhaal en aan het einde voel je oprecht wel wat warmte als het allemaal goed komt Wesley, maar de goedkope humor, seksgrappen en dolfijnen penis doen dit allemaal teniet. Op naar de volgende Netflix film dus.