Between Two Ferns. Het was één van mijn favoriete shows op Youtube voor een paar weken een paar jaar geleden. Ik heb nog steeds af en toe de neiging om alle afleveringen te bekijken in één zitting, en dit gebeurt ook vrij vaak. Between Two Ferns de Youtube serie gaat over Zach Galifianakis die een kleine talkshow heeft waar hij beroemde acteurs en actrices interviewt. Deze interviews zijn vaak waanzinnig slecht en dit leidt tot veel hilariteit. Het kwam voor mij als een verassing dat de makers hier een film uit wilden en konden maken, maar is het ze gelukt? Let op! Er zitten grote spoilers in mijn review.

Een korte samenvatting van Between Two Ferns (2019)

De film gaat over Zach Galifianakis die is begonnen met een documentaire over zijn talkshow Between Two Ferns. Zach maakt duidelijk dat hij meer wilt dan alleen een kleine talkshow in Flinch, hij wilt een grote late night talkshow op nationale televisie. Zijn baas Will Ferrell gaat hiermee akkoord, maar dan moet hij eerst in een tijdspanne van twee weken tien interviews zien te maken. Als hem dat lukt, dan krijgt hij zijn late night show.

Hij gaat samen met zijn drie kompanen onderweg en begint aan deze uitdaging. Gaandeweg interviewt hij beroemdheden zoals Paul Rudd, Brie Larson en John Legend. Tussen de interviews door speelt zich het verhaal af, want die hebben ze ook nog om de leegtes op te vullen. Het verhaal gaat vooral over Zach zijn doel om zijn late night show te bemachtigen en zijn hulpjes die hij daarvoor gebruikt. Op een gegeven moment geeft Zach het op maar helpen zijn kompanen hem om door te zetten en bereikt hij uiteindelijk zijn doel: tien interviews in twee weken tijd.

Met deze tien interviews bezoekt hij zijn baas Will Ferrell en vraagt hij om zijn late night show. Hij krijgt de show, maar uiteindelijk besluit hij toch weer om terug te gaan naar zijn roots en verder te gaan met Between Two Ferns in zijn dorpje Flinch. Een klassieke variatie van het verhaal waar onze held aan het einde eindelijk heeft wat hij wilt, maar dan inziet dat hij eigenlijk al had wat hij wou hebben aan het begin.

Wat vinden we van het verhaal

Om de film geen verzameling aan interviews te maken hebben de schrijvers een verhaal verzonnen wat zich tussen de interviews afspeelt. Hierboven heb ik al een korte omschrijving gegeven van hoe dit verhaal er aan toegaat, maar is het verhaal leuk? Is het verhaal grappig? Mijn antwoord: nee.

Alle goede, grove en (tot een bepaalde hoogte) gevatte humor van de interviews ontbreekt totaal tijdens de verhaalmomenten. Het moment dat de interviews voorbij waren, schakelden de film over naar simpele grappen van het niveau poep, plas en seks. Zo heb je in het begin een scène met Will Ferrell waar de grap is dat Zach dik en dom is. (Overigens zijn de overige scènes met Will wel vermakelijk, maar dan speelt hij ook samen met Zach.) 

Qua karakters is de film ook vrij matig. De film draait om Zach en als supporting cast hebben we zijn baas Will Ferrell, assistent Carol, cameraman Cameron “Cam” en geluidsvrouw Boom Boom (ze noemt haar naam nooit, maar via de ondertitelingen voor slechthorende ben ik er achter gekomen dat dit haar naam is). Zach maakt als enige een ontwikkeling mee, maar dit kan niet gezegd worden voor de rest van de karakters. Hierdoor lijken ze aardig eendimensionaal. Nou is dit ook niet een film voor diepgaande subplots, dus zoveel waarde hecht ik er niet aan, maar de film leunt grotendeels op de schouders van Zach wat niet had gehoeven met wellicht een wat betere casting voor zijn crew.

Kortom: het verhaal van Between Two Ferns is niet leuk en niet grappig (op bepaalde momenten na dan).

En de interviews dan?

Between Two Ferns is bekend geworden om zijn interviews en in de film zijn deze dan ook volop aanwezig. De grove en gevatte humor was weer volop aanwezig en natuurlijk zijn er weer heerlijk ongemakkelijke momenten tussen Zach en zijn gasten. Vooral de interviews tijdens de eerste helft van de film zijn echt om van te smullen en ouderwets grappig.

Tijdens de eerste helft van de film krijgen we interviews voorgeschoteld met beroemdheden zoals: Matthew Connaughey, Keanu Reeves, Chance the Rapper, Paul Rudd en Benedict Cumberbatch. Deze interviews zijn zoals wij ze gewend zijn van de YouTube series: lekker direct, maar toch ook passief agressief, ongemakkelijk en bovenal grappig.

Helaas vallen de interviews tijdens de tweede helft van de film wat tegen. Vanaf ongeveer het kantelpunt in de film sijpelt de verhaallijn ook steeds meer door de interviews heen en zijn ze niet meer een op zichzelf staand iets; dit is jammer, want de verhaallijn is niet zo vermakelijk als de interviews dat zijn. Zo interview Zach op een gegeven moment John Legend terwijl hij net de nacht er voor met zijn vrouw heeft geslapen. Hierdoor speelt een element van het verhaal een groot deel in het interview. Later in de film gebeurt dit ook tijdens het interview met Peter Dinklage, waar Zach en zijn crew proberen iets kostbaars te stelen om zo geld bij elkaar te sprokkelen voor hun trip naar Los Angeles.

De interviews maken deze film leuk om een keer gezien te hebben, maar helaas worden de interviews minder met elke minuut die passeert. De tweede helft van de film combineert verhaallijn en interviews steeds meer en dat is jammer, want de verhaallijn is niet leuk.

Het laatste woord

Om de film simpel samen te vatten: leuk om een keer gezien te hebben. De verhaallijn is matig (op een paar momenten met Will Ferell en Zach na), de supporting crew is niet leuk, en de interviews zijn leuk tot ongeveer de helft van de film. Het leukste gedeelte van de film was voor mij de blooper-reel aan het einde van de film en ik raad het daarom ook zeker aan om deze een keer te kijken. Zou ik deze film aanraden? Alleen aan mensen die fan zijn van de Youtube serie.

Mierenneukmomentje: De film begon overduidelijk in de stijl van een mockumentary. De hoofd karakters van de film worden ook in die stijl geïntroduceerd. We maken ook kennis met de studio manager en haar assistent manager. In tegen stelling tot Boom Boom worden zij ook met namen geïntroduceerd, maar uiteindelijk komen ze maar in één of twee scènes voor. De studio manager wordt alleen gebruikt voor een grappig stemmetje en haar assistent alleen voor een goedkope grap over dat hij niet slim is. Daarna zien we niks meer van deze personen terug, dus waarom introduceer je ze dan bij naam in het begin?