Een paar maanden geleden keek ik naar de Franse film Mon Frere (2019). Na het succes van deze film dacht ik bij mezelf: het is wel weer eens tijd om een nieuwe Franse film te kijken. Ditmaal heb ik gekeken naar Street Flow (2019). Een Franse Netflix-film die gaat over drie broers en een moeder die samen proberen te overleven in de beruchte criminele buitenwijken van Parijs. Deze recensie bevat spoilers, dus als je de film nog niet hebt gezien, ben je gewaarschuwd!

Een korte samenvatting van Street Flow (2019)

Street Flow neemt ons mee naar de armoedige en criminele buitenwijken van de Franse hoofdstad Parijs. Hier woont Noumouké Traoré met zijn oudere broer Soulaymaan en zijn moeder. Zijn oudere broer Demba woont op zich zelf en wordt vermeden door zijn moeder vanwege zijn criminele activiteiten. In de film volgen we Noumouké zijn laatste paar weken op de middelbare school en zijn persoonlijk strijd tussen het leven van zijn oudste broer of dat van Soulaymaan.

We volgen ook het verhaal van zijn oudere en geleerde broer Soulaymaan die zich voorbereid op een debat met als onderwerp de huidige toestand van de buitenwijken van Parijs. De derde verhaallijn volgt oudste broer Demba en hoe hij samen met een vriend wraakt zoekt op een rivaliserende crimineel vanwege een mislukte moordpoging. Naarmate het verhaal vordert mengen de verhaallijnen zich steeds meer en krijgen de broers meer met elkaar te maken.

Wat vinden we er van?

Mijn eerste gedachten na de film waren: de acteurs doen goed hun best, het is een goede inkijk in hoe het er aan toe kan gaan in de buitenwijken van Frankrijk/Parijs, maar heel origineel is het verhaal niet.

Het verhaal over hoe het er aan toe kan gaan in probleemwijken is niet een origineel verhaal. We hebben al vele verschillende films die een soort gelijk verhaal vertellen, denk aan: Boyz ’n the Hood (1991), 8 Mile (2002), Kidulthood (2006), etc. Wat deze film dan wel onderscheidt van de anderen is dat het zich afspeelt in Parijs, maar dat maakt het verhaal van Kery James niet minder origineel.

Het minder originele script wordt goed gemaakt door de goede prestaties van Kery James, Jammeh Diangana en supporting actrice Chloé Jouannet. Alle drie komen zeer geloofwaardig over. Je zou haast geloven dat Kery James zelf mensen liquideert en dat Jammeh en Chloé goede advocaten zouden zijn. (Stiekem ben ik ook een beetje verliefd geworden op Chloé Jouannet. Wat een vrouw!) Je voelt ook de pijn bij Jammeh als zijn karakter Soulaymaan op basis van zijn huidskleur wordt aangehouden en racistische opmerkingen over zich heen krijgt van de buurtwacht.

Het is dus jammer dat het verhaal niet origineel is. Het script heeft, op goede dialogen na, meerdere zwakke punten. Er zitten verhaallijnen en momenten in die abrupt eindigen en geen effect hebben op de rest van het verhaal. Zo wordt in het begin van de film een collega/vriend van Demba beschoten en besluiten ze samen wraak te nemen op deze persoon (waarvan ze overigens niet exact weten of hij het heeft gedaan). Ze wachten hem buiten op bij zijn appartement en schieten hem dood. Deze moord heeft alleen geen effect op de rest van het verhaal en het doet ook niets met de ontwikkeling van Demba. Je hoort niks meer over deze moord tijdens de rest van de film.

De film gaat eigenlijk net iets te snel. Er gebeuren te veel dingen in een korte tijd. Zo wordt Soulaymaan op een gegeven moment staande gehouden door de buurtwacht met als reden: zijn huidskleur. Hij wordt ook nog eens uitgescholden met racistische woorden. Zijn karakter lijkt hier na te zijn veranderd en hij spreekt ineens over de hypocrisie van de rechterlijke macht en over de blanke bourgeoisie. Dit zou een goede ontwikkeling zijn als het langzaam werd gebracht, maar in de film lijkt zijn karakter van het één op het andere moment te veranderen. De drie verhaallijnen zorgen ervoor dat er net iets te weinig tijd besteedt wordt aan de details.

Het script is ook redelijk voorspelbaar. In de film steelt het jongste broertje 30.000 euro van de Marokkaanse gangster Sahli. Demba komt hier achter via zijn moeder en broer Soulaymaan en probeert het probleem op te lossen, want Sahli is in staat om Noumouké te vermoorden. Demba lost dit probleem op maar sluit dit af door Sahli in bijzijn van anderen een klap te verkopen en te bedreigen met een geweer. De grote ‘verassing’ aan het einde is dat Sahli samen met een andere bekende Demba neerschiet en hij overlijdt. Dit zie je alleen van mijlen ver aankomen.

Om het af te ronden

Heeft Street Flow zijn doel bereikt? Dat ligt er aan wat het doel was van deze film. Was het de bedoeling dat ik iets meer te weten zou komen over de buitenbuurten van Parijs? Zo ja, dan heeft het zijn doel bereikt. Was het de bedoeling om mij te mee te laten leven met dit gezin en te laten huilen na de dood van Demba? Dan zeg ik: nee. De film gaat te snel om echt een goede band te voelen met de karakters. Je krijgt net te weinig informatie en details om echt mee te leven met Demba en Soulaymaan.

Street Flow is een leuke film. De acteurs doen goed hun werk en zijn dan ook het beste deel van deze film. Kery James, Jammeh Diangana en supporting actrice Chloé Jouannet zetten een goede prestatie neer. Het verhaal is niet heel origineel en de film lijkt iets te snel te gaan om echt een goede band op te bouwen met de karakters. Al met al zeg ik: leuk voor een keer.

Mierenneukmomentje: qua cinematografie is Street Flow geen heel interessante film. Er zit één interessant shot in van de buitenkant van het appartementencomplex waar Soulaymaan, Noumouké en hun moeder wonen. Wat mij wel twee keer opviel waren hele aparte jump cuts in het midden van een scène. Soulaymaan was aan het praten met Lisa en ineens krijgen we een aparte jump cut naar vijf seconden later. Het leek bijna alsof ze een lange stilte er uit wilden knippen. Dit gebeurt eerder in de film ook in het appartement van het gezin. Waarom!?