Het is weer tijd om een draai te geven aan het wiel van Netflix. Zal Rim of the World een succes zijn of toch weer een mislukking?

Het verhaal van Rim of the World (2019):

In Californië maakt Alex (Jack Gore) zich met tegenzin klaar om naar het Rim of the World kamp te gaan, net als rijkelui’s kind Dariush (Benjamin Flores Jr.) en de Aziatische ZhenZhen (Miya Cech).

Eenmaal aangekomen beginnen de festiviteiten zoals tokkelen, musicals en meer. Als het kamp op een dag een tripje maakt naar een rivier om te gaan kanoën, splitsen onze tieners zich af van de rest. Hier ontmoeten ze een leeftijdsgenoot genaamd Gabriel (Alessio Scalzotto).

Als er een ruzie dreigt uit te breken tussen Gabriel en Dariush worden de groep onderbroken door een serie van luide knallen. Ze rennen terug naar het meer en zien dat elk kamplid hem is gesmeerd. In de lucht zien ze de oorzaak van de knallen, namelijk mysterieuze vliegtuigen ofwel UFOs.

Opnieuw horen ze een luide knal, maar ditmaal is het van een neergestorte ruimtevaartuig met daarin een zwaar beschadigde Major Collins (Lynn Collins). Zij geeft de tieners een geheime sleutel waarmee de aliens verslagen kunnen worden, maar deze moet wel gebracht worden naar een dokter in Pasadena.

Gaat de groep het avontuur aan?

Een slechte “horror” film?

Ja natuurlijk gaat de groep het avontuur aan – het zou anders een erg korte film zijn. Niet dat dit een probleem zou zijn geweest, want Rim of the World lijkt weer de zoveelste Netflix mislukking.

Het verhaal probeert een soort van horror-achtig thema te hebben, maar daar faalt het in. De aliens, alhoewel hun design enigszins interessant is, zien er niet eng uit en de enkele momenten dat er spanning wordt opgebouwd wordt dit beloond met goedkope jumpscares.

Waar je ook van schrikt is het verhaal. Zo zit het vol met clichés, zoals: “Het monster lijkt dood dus ik draai mij nu maar om. OH NEE! Het monster leeft toch nog!“. Of wat dacht je van de vele oubollige uitspraken a la “ik zoek heel mijn leven al naar ware liefde“, wat nog tenenkrommender wordt door het feit dat dit soort uitspraken uit de mond komt van 12 jarige kinderen.

De dialogen zijn dus echt super corny, maar ook de kinderen zijn oubollige clichés in levende lijve. Zo hebben ze allemaal een tragisch achtergrond verhaal, waarvan die van Gabriel toch wel hilarisch slecht is.

Rim of the World moet het dus niet hebben van zijn verhaal, de dialogen en of zijn karakters, maar van wat dan wel? Dat is een mysterie. Het had een leuke film kunnen zijn, want horror films met kinderen in de hoofdrol kunnen heel goed zijn.

Niet de eerste in zijn soort

Er zijn in het verleden wel meerdere horror films uitgekomen met een groep kinderen in de hoofdrol. Je denkt al gauw aan films zoals Super 8 (2011), IT (2017 & 2019), Scouts Guide to the Zombie Apocalypse (2015) en Stranger Things (2016). Oké, de laatste is een serie en ik ben er aardig zeker van dat niet veel mensen Scouts Guide als veel beter zien, maar je begrijpt mijn punt.

Hoe komt het dat deze films (en serie) dan een stuk beter zijn? Neem bijvoorbeeld IT. Deze film focust zich veel meer op het groepsaspect en laat zien wat er gebeurt onderling als een groep kinderen wordt geterroriseerd door een monster. Hetzelfde zie je terug in Stranger Things waar er onderlinge ruzies ontstaan over bijvoorbeeld Eleven.

Rim of the World probeert dit ook, maar elke discussie of ruzie is binnen 10 seconden weer opgelost. Sterker nog, ZhenZhen vind de band na 1 dag al zo sterk dat ze haar nieuwe vriendengroep labelt als ‘Familie’.

De film probeert ook grappig te zijn in de vorm van Dariush, maar naast dat hij een enorm irritant personage is, zijn het ook voor de hand liggende grappen. Dit is waar Scouts Guide een stuk beter is was. Deze film nam zichzelf niet zo serieus en dit leidde tot een grappige film.

Helaas zal Rim of the World zich niet in hetzelfde rijtje bevinden als deze andere films.

Conclusie

Dan blijven we over met de vraag of ik deze film zou aanraden aan jou. Het antwoord: nee en ja.

Nee, omdat het een slecht verhaal, irritant personages, veel clichés en oubollige dialogen heeft. Er is niets in deze film dat je zal doen verbazen, want je weet alles eigenlijk wel ver van te voren te voorspellen. Ja, om eigenlijk dezelfde redenen die hierboven vermeld staan. De personages en dialogen zijn zo cliché dat het gewoon genieten is.

De keuze ligt dus bij jou.