Na Tom zijn Franse Netflix recensies (Mon Frère en Street Flow) is hier nu mijn eerste Franse bioscoop recensie. Ik ben namelijk naar Portrait de la jeune fille en fue geweest. Oftewel: Portret van het meisje in brand.

Het verhaal:

Het verhaal speelt zich eind van de 18de eeuw in Frankrijk af. Marianna, een schilderes, is gevraagd om Heloise te schilderen. Want zij gaat binnenkort trouwen in Milaan en blijkbaar is het zo in die tijd dat er dan een portret van je wordt gemaakt.

Echter zit er een addertje onder het gras. Heloise wil namelijk niet poseren. Dus is Marianne er zogenaamd als “gezelschapsdame” en moet ze haar zien te schilderen door te observeren. Uiteindelijk leidt dit tot romantiek.

Een simpel verhaal dus.

Het verhaal is eigenlijk vrij simpel, dat maakt het juist ook zo mooi. Dit kan misschien soms ook wat traag aan voelen. Maar de film wordt echt gedragen door de karakters en hoe zij met elkaar omgaan. Als vrouwen onder elkaar, want ja: er komt maar tweemaal een man in voor, beide als edelfigurant.

De gehele film straalt daarnaast rust en kalmte uit. Zo kent de film geen soundtrack. We horen alleen muziek die zij ook horen, wanneer ze piano spelen of vrouwen beginnen te zingen. Doordat het zo stil is, voelen de schildermomentjes aan als ASMR momenten. Voor wie het niet kent: rustgevende geluiden waar je tingles van kan krijgen (zoek het maar eens op). In dit geval van tekenen en schilderen op een doek. Ik vond het in ieder geval enorm rustgevend.

Is er dan wel iets te mierenneuken?

Mijn grootste kritek punt is dat het begin en einde er beide af hadden gemogen en hadden gekund. Het begin voelt namelijk als een overbodig intro, we hadden meteen kunnen beginnen bij Marianne die in het bootje onderweg is. De enige link van de intro is die naar de titel van de film.

Het einde is nu “logisch” want het maakt het verhaal rond. Maar aangezien het einde ook eraf had gemogen, maakt dat het intro nog overbodiger. Op het einde gaan we terug naar het “heden.” Ja, het is een mooi eindshot van Heloise en ja het idee is mooi. Maar naar mijn mening was het veel sterker geweest als het naar het Kijk Om momentje op zwart ging. Want niet alles hoeft met een strik erom, een open einde is soms gewoon beter.

Mierenneukmomentje: tussendoor krijg je soms al een shot te zien van Heloise in haar witte jurk, alsof ze een engel is. DIt voelt tussendoor heel erg out of place . Vooral omdat je pas op het einde de link legt. Voor mij waren deze tussenshots dan ook overbodig en voelde het als een stijlbreuk.