Voor mijn gevoel kwam de film Parasite (2019), geregisseerd door Bong Joon Ho (bekend van o.a. Okja en Snowpiercer), uit het niets en werd het direct vol lof ontvangen. Het had namelijk meteen een plekje in de iMDb top 250 bemachtigd en wordt verwacht genomineerd te worden voor een Oscar. Of dit volgens mij terecht is, lees je natuurlijk hieronder.

Het verhaal.

De film speelt zich af in Korea. Ki-Woo woont met zijn ouders en zus in een soort van kelder, ze zijn arm en beide ouders werken niet. Op een dag wordt Ki-Woo door een van zijn beste vrienden gevraagd zijn taak als Engels bijleraar tijdelijk over te nemen. Hier hoeft Ki-Woo geen 3x over na te denken. Samen met zijn zus vervalst hij zijn diploma en gaat hij aan de slag bij de rijke familie Park.

Zodra hij ziet hoe rijk deze familie is, ziet Ki-Woo kansen. Zo zorgt hij ervoor dat zijn gehele familie aan de slag kan bij familie Park. Zonder dat zij weten dat Ki-Woo zijn hele familie heeft binnengehaald. Niet veel later blijkt het huis van familie Park nog meer geheimen te kennen…

Hoe omschrijf je deze film?

Waar ik vooral achter kwam na het zien van deze film, is dat het onmogelijk is om deze film te omschrijven zonder enorme spoilers te geven. Parasite is geen film die je in één genre hokje kan stoppen. Het is komedie, het is drama, het is thriller. Daarom omschrijf ik het meestal maar zo simpel als hierboven, zondere enige clue weg te geven want eerlijk is eerlijk: dat verpest de film.

De film voelde voor mij een beetje a la Midsommar: freaky, en je kan het niet zo goed loslaten. Dit omdat je gewoonweg niet zo goed weet wat er nou precies gebeurd. Maar ook weer wel. Het komt in ieder geval onverwachts en daardoor heeft het wat verwerkingstijd nodig.

Boeiend van begin tot eind.

Juist omdat de film niet één genre kent of één simpele verhaallijn blijft Parasite ook boeiend van begin tot eind. Er gebeurt altijd wel wat. Je hebt geen idee waar het heen gaat maar dat maakt niet uit, want dat maakt het (voor mij), juist heel sterk. De 2 uur en 12 minuten vlogen voorbij.

Ik ging volledig blanco de film in en dacht alleen maar: wauw.
Wauw voor de verhaallijn, wauw voor het acteerwerk en wauw voor de shots. (Funfact: ik heb gelezen dat het huis speciaal gebouwd is voor deze film!)

En op het moment dat je denkt: nu wordt het onrealistisch, herstellen ze zichzelf en weet Bong Joon Ho het zo te draaien dat je weer denkt: wauw.

Conclusie.

Dus, is de lof, de plek in de top 250 en de verwachte Oscar nominatie terecht? Als je het mij vraagt: ja. Deze film staat in ieder geval sowieso in mijn top 5 van 2019.

Dit heeft meerdere redenen: het was onverwachts, het blijft je bij en bovendien: het was totaal iets anders dan normaal. En dat is ook wel een keer fijn ter afwisseling tussen alle blockbusters, sequels en remakes.

En nu is het maar wachten tot de Amerikanen het gaan namaken.

Mierenneukmomentje: ik kan geen mierenneukmomentje vertellen zonder een spoiler te geven. Dus wees gewaarschuwd.

Het moment dat ze elkaar neersteken, steekt de vader van Ki-Woo de man des huizes neer. De man des huizes vindt namelijk dat de vader van Ki-Woo en de man uit de kelder stinken want zij zijn arm en vies. Dit maakt de vader van Ki-Woo zo boos, dat hij hem neersteekt. Je zou kunnen zeggen dat de gehele steekpartij overdreven was, maar de andere redenen waren nog gegrond en deze voelde dan toch wat over the top.