Enerzijds was het nog nooit zo makkelijk om een Oscar-winnende film te bekijken (thanks Disney+!) anderzijds natuurlijk jammer dat het niet in een arthouse bioscoop was op een regenachtige zondag. Maar goed, ik heb hem hoe dan ook kunnen kijken! Nu is de vraag: is het inderdaad 3 Oscars waard?

Het verhaal.

We volgen het leven van Fern (Frances McDormand). Ze leeft, na het verliezen van haar man en het verdwijnen van de gemeente Empire waar ze woonde, in een busje. Onderweg ontmoet ze verschillende personen en krijgen we een kijkje in haar leven.

Wat vonden we?

Zoals je misschien ziet is de omschrijving nogal kort. Dat komt omdat er ook niet heel veel gebeurd. Het is bijna een documentaire, waarin we Fern en de nomaden volgen en observeren. Of je Fern nou ook echt beter leert kennen weet ik zo net nog niet, haar karakter heeft niet veel ontwikkeling maar je komt wel beetje bij beetje meer van haar te weten. Met name dankzij de personen die ze ontmoet, of waar ze langsgaat zoals haar zus. Verwacht dus geen film waar je op het puntje van je stoel zit.

Maar gaat het wel om Fern?

Ik schaam me een beetje om dit te zeggen, maar nu ik deze recensie aan het schrijven ben ontdek ik pas dat alle nomaden in de film geen acteurs zijn maar échte nomaden. Wat mij ineens een hele andere kijk geeft op de film.

Zoals ik hierboven al schrijf, is het een observerende documentaire-achtige film. Maar toen ik hem aan het kijken was, wist ik niet dat we een écht kijkje kregen in het leven van nomaden. Misschien als ik dat had geweten, ik de film anders was ingegaan. Dus voor wie hem nog gaat kijken, bij deze.

Wat hoe dan ook onveranderd blijft is het feit dat er niet veel gebeurd in de film, maar de film je wel veel levenslessen en wijsheid geeft. Zoals door de gesprekken die ze voert met o.a. Bob over het verlies van zijn zoon en haar man. Nu wordt deze wijsheid misschien nog wat echter, nu blijkt dat het van “echte” mensen komt. En dit verklaard ook wel een van mijn gedachtes tijdens de film, namelijk: wat zijn deze mensen goed gecast. (Nogmaals, shame on me dat ik het niet al zag tijdens de aftiteling óf beter nog, van te voren al wist).
Kortom, dit maakt de film weer een tikkeltje beter en verklaard de authenticiteit die er vanaf straalt.

Verder…

Verder zette de film mij vooral aan het denken over alleen zijn. Hoe makkelijk het ze lijkt te vergaan, hoe ze hun dagen (alleen in het busje) vullen, maar tegelijkertijd ook telkens makkelijk contact maken met nieuwe mensen, ook al is het maar voor even. Alleen maar toch samen. En dat inspireerde mij. Ik kan het niet zo goed omschrijven, maar de kunst van het alleen zijn vind ik altijd iets interessants hebben. Zelf ben ik meer een “mensenmens” zoals ze dat zo mooi noemen, en kan ik mezelf moeilijk alleen vermaken. Maar bij het zien van Nomadland besefte ik me weer dat het iets is wat iedereen kan, zolang je maar alleen bent (in een busje). En daarnaast zet het je aan het denken over het leven: het draait niet alleen om werken. Maar goed, misschien is dat ook wel een millennial gedachte, en niet alleen een nomade gedachte…

Conclusie

Helaas heb ik nog niet alle andere Oscar nominaties kunnen zien, dus om nou te zeggen dat dit inderdaad de beste film is kan ik nog niet. Maar ik begrijp zeker dat het een Oscar (of 3) heeft gewonnen. Het is met name een mooie film, die je aan het denken zet over het leven. Misschien geen film waarvan ik ondersteboven was en me naast wijze levenslessen veel indruk achterliet, maar het is zeker een aanrader. En wellicht als ik wél had geweten dat het echte nomaden waren, was ik misschien wat meer onder de indruk geweest. Maar goed, dat is achteraf.

Mierenneukmomentje.

Aangezien ik zelf geen nomade ben en niet in Amerika leef, weet ik niet precies hoe het in zijn werk gaat en denk ik misschien te kortzichtig, maar ik vond het wel erg fascinerend hoe snel en vaak ze kon wisselen van soort baan. Zo vond ik het knap hoe snel ze telkens alle verschillende soorten werkzaamheden begreep. En als werkgever lijkt het me niet echt fijn als er telkens iemand maar voor 2 maanden bij je werkt. Maar goed, het is dan ook een mierenneukmomentje, wat vast en zeker te verklaren is. Maar het was wel iets waardoor ik me tijdens de film afvroeg: hoe dan?