Een Franse Netflix film. Ik heb niet veel Franse films gezien in mijn leven. Ik denk dat deze zelfs op een hand te tellen zijn. Zoals iedereen heb ik natuurlijk Intouchables (2012) gezien, en tijdens Frans heb ik moeten kijken naar de film Le Huitieme Jour (1996) oftewel: The Eight Day. Beide films heb ik geweldig van genoten, dus ik begon met veel plezier aan mijn derde Franse film: Mon Frere (2019).

Mijn gedachten in een zin: hij is spannend en zeker de moeite waard om een keer gezien te hebben, maar toch is hij redelijk voorspelbaar.

De hoofdrolspeler Teddy wordt naar een gesloten jeugdinrichting gestuurd omdat hij is beschuldigd van de moord op zijn vader. In deze inrichting krijgen we via flashbacks te zien hoe hij zijn vader heeft vermoord en ook waarom. Het blijkt namelijk dat Teddy probeerde zijn jongere broertje Andy te beschermen van zijn vader die aardig losse handjes heeft (of had). Ook maken we kennis met zijn mede-lotgenoten in deze inrichting, en de begeleiders die hun erbovenop moeten helpen.

Helaas krijg je tijdens de eerste act toch een beetje het gevoel dat we richting Dangerous Minds gaan. Je hebt een groep met probleemjongeren die geen toekomst meer hebben, en aan de andere kant hebben we de begeleiders die streng zijn maar het beste met ze voor hebben. Er gebeuren wat zoetsappige momenten waar een begeleider in het zwembad uitlegt aan de jeugd waarom hij voor zijn baan gekozen heeft en dat ook zij een kans maken op een goede toekomst. Coolio begon al langzaam in mijn achterhoofd te spelen. Gelukkig had ik het mis.

Het tweede deel van zijn verblijf in de inrichting veranderd compleet met de introductie van Mo. Donkere geheimen komen naar buiten, sociale verhoudingen veranderen en sociale druk eist zijn slachtoffers. De tweede act krijgt van mij een solide 8 (misschien zelfs een 9). Het was spannend en voelde bijna aan als een psychologische thriller. Verkrachting, uitsluiting en geweld maken dat dit deel van de film snel mijn vergelijking met Dangerous Minds vernietigt. Mo is een intimiderend persoon; lichamelijk en inhoudelijk.

Aan het einde van de tweede act stoppen ook de flashbacks. We weten nu dat Teddy’s vader hun moeder sloeg en ook Teddy en zijn broertje Andy. De moeder van Teddy is daarom ook gevlucht naar Amsterdam. We zien ook dat tijdens een gewelddadige bui Teddy bijna wordt gestikt door zijn vader. Flashbacks zijn op zich een leuke manier om gaandeweg een verhaal iets uit te leggen, maar in dit geval werd de uitkomst voor mij iets te voorspelbaar.

De flashbacks moeten je doen geloven dat Teddy zijn vader heeft vermoord. Voor de mensen met een goed oog werd het wel duidelijk dat zijn broertje dit eigenlijk gedaan heeft, want de jump cut van het moment dat Teddy in een sterke wurggreep van zijn vader vastzit tot naar het moment dat Teddy boven het levenloze lichaam van zijn vader staat verraad veel. Waarom krijgen wij het moment van de dood niet te zien? Hoe is Teddy ontsnapt uit de greep van zijn vader? Dit duidde voor mij aan dat zijn broertje de vader op de een of andere manier moet hebben aangevallen.

De derde act van Mon Frere is in mijn ogen teleurstellend. Enzo en Teddy ontsnappen samen uit de inrichting, halen zijn broertje Andy op en rijden naar Amsterdam om naar de moeder van Teddy en Andy te gaan. Het verhaal verliest in mijn ogen de nodige spanning nu ze de inrichting zijn verlaten en in de open wereld terecht komen. Waar je in de inrichting een gevoel van angst had voor Mo en de jongeren die hem volgde, mis je nu wat in de buitenwereld. Er is geen duidelijke antagonist en het gevaar lijkt compleet geweken.

Uiteindelijk vinden Teddy en Andy hun moeder in Amsterdam. Hier komen zij erachter dat hun moeder is gevlucht omdat zij zwanger was van een derde kind en deze niet tot pulp wou worden geslagen door haar instabiele man. De begeleiders van de gesloten inrichting komen er ook achter waar Teddy nu is en komen langs in Amsterdam om hem op te halen. Teddy vlucht naar het dak van het gebouw en dreigt ervan af te springen. Een van de begeleiders zegt dat zij nu ook het echte verhaal weten achter de moord van zijn vader. Zij weten nu ook dat zijn broertje Andy hun vader eigenlijk heeft vermoord. Dit is ook het moment dat we de laatste flashback te zien krijgen waar Andy met een geweer op het dode lichaam van zijn vader gericht staat. De begeleidster/psycholoog zegt dat het allemaal niet meer uitmaakt en dat er niks ernstigs zal gebeuren met Andy aangezien hij nog maar 12 is. Teddy valt nu op zijn knieën en geeft een laatste schreeuw en de film eindigt.

Ik heb van deze film genoten. De eerste act was leuk, maar vooral de tweede act was erg goed. De derde liet mij toch wat teleurgesteld achter, maar niet genoeg om dit een slechte film te vinden.

Maar wat weet ik er nou van? Ik ben slechts een simpele filmliefhebber met een mening en een blog om deze te ventileren. Kijk vooral de film zelf en houd er jouw eigen mening aan over.

 

Mierenneukmomentje: Enzo en Teddy gaan in het eerste deel van de film hard tegen elkaar in. Ze kunnen elkaar niet uitstaan. Uiteindelijk worden ze door omstandigheden toch een soort van maatjes (partners in crime, hoe je het ook wilt noemen). Toch wel een beetje een cliché als je het mij vraagt.