Een tijdje terug ben ik naar de twee vervolgen van afgelopen tijd geweest: Frozen 2 en Zombieland: Double Tap. Dus ik dacht: waarom voeg ik ze niet gewoon samen in één recensie. Want ze hebben sowieso een ding gemeen: het zijn allebei onnodige vervolgen. Alleen heeft een van de twee films dit wél goed opgepakt en de ander… not so much.

De verhalen.

In Zombieland: Double Tap is het 10 jaar later. Columbus (Jesse Eisenberg), Tallahassee (Woody Harrelson), Wichita (Emma Stone) en Little Rock (Abigail Breslin) leven nog steeds samen en zijn natuurlijk nog steeds pro’s op het gebied van het vermoorden van zombies. Little Rock raakt echter in haar pubertijd, wil de wereld ontdekken en verlaat de rest. Maar nadat Wichita ziet met wie ze de wijde wereld is ingetrokken maakt ze zich toch wel zorgen. Dus gaan Columbus, Tallahassee en Wichita haar terughalen.

Frozen 2 start met een flashback waarin Anna en Elsa s een verhaal te horen krijgen van hun ouders over een mysterieuze, vervloekte plek. Hier is hun vader gered toen hij jong was, en is zijn vader (hun opa) gestorven. We maken in een sprong in de tijd en zijn weer in het heden. Elsa hoort een stem die ze niet kan uitzetten. Het drijft haar gek en ze moet en zal vinden waar het vandaan komt. Dat is natuurlijk dé plek waar haar ouders hun over hebben verteld. Samen met Anna, Kristoff, Olaf en Sven gaan ze op avontuur om zo te ontdekken waar de stem vandaan komt en waar Elsa’s krachten nou eigenlijk echt vandaan komen.

Dus, welk vervolg voldoet?

Misschien heb ik het al lichtelijk laten doorschemeren in mijn vertelling van de verhaallijnen, maar er was overduidelijk een vervolg wat niet voldeed.

We kunnen wel voorop stellen dat beide vervolgen onnodig waren. Zombieland: Double Tap drijft daar zelfs de spot mee. Zo begint de film met een komische voice-over van Columbus waarin hij zich ook afvraagt waarom we weer terug zijn. Wat volgt is een prima film, en dus een prima vervolg wat voldoet en voldoening geeft. De film heeft gewoon alles meezitten: het is lekker kort (anderhalf uur! jeej), heeft humor, actie en neemt zichzelf niet serieus. En het feit dat de grote sterren zich nu nog lenen voor deze film brengt klasse met zich mee. De comeback van Murray is dan ook een leuk extraatje. Ook het nieuwe karakter Madison (Zoey Deutch) is van toegevoegde waarde. Ondanks de vaste karakters van Zombieland, die eigenlijk al “goed genoeg zijn”, weet zij echt iets toe te voegen op een leuke, komische manier.

Dus kan ik er iets slechts overzeggen? Niet echt. Het is geen denderend verhaal maar dat hoeft ook niet. Het is gewoon prima.

Frozen 2 daarentegen…

Frozen was, ondanks de over the top hype van dit moment, een echt goede Disney animatie. Helaas merkte Disney dat ook en zag de Muis dollartekens in zijn ogen. En dat merkte ik dan weer aan de film.

Het was duidelijk een overhaast vervolg waardoor ze niet de tijd hebben genomen goed na te denken over een waardig verhaal. Het verhaal geeft namelijk antwoorden op vragen die er nooit waren.

In het begin van de film wordt een nieuw verhaallijn opgegooid, een mysterieus vervloekte plek? Iets waar we hiervoor nog nooit van hadden gehoord. En het hele verhaal wat volgt met Elsa en haar krachten is zo ingewikkeld. Als ik (en andere die ik  heb gesproken) het al niet snappen, hoe moeten kleine kinderen dit dan begrijpen? Kom op Disney, ik wéét dat jullie beter kunnen dan dit.

Heeft Frozen 2 überhaupt pluspunten?

Jazeker. Dus om dan toch ook positief te zijn over Frozen 2 zal ik nog een aantal pluspunten noemen. De animatie was (natuurlijk) weer van hoog niveau, de details en het haar van Elsa (als ze het eindelijk los doet!) zijn bijvoorbeeld super mooi gedaan.

Daarnaast was Olaf oprecht een stuk grappiger dan in het eerste deel. In Frozen vond ik Olaf maar dommig en begreep ik nooit dat mensen hem het leukste vonden. Een soort van minion, maar dan in Frozen was het voor mij. Maar in Frozen 2 had hij eindelijk goede grappen (in plaats van alleen dommig doen). Ik heb hardop moeten lachen om Olaf en dat is zeker wat waard.

Conclusie.

Ik denk dat mijn conclusie wel duidelijk is. Met Zombieland: Double Tap heb ik me prima vermaakt. Ik verwachte geen hoogstandje en dat kreeg ik ook niet. Maar wat ik wel kreeg was een prima vervolg, met name voor een vervolg wat eigenlijk overbodig was. Ze hebben het goed opgepakt en het is gewoon een leuke film als tussendoortje.

Frozen 2 daarentegen viel me zwaar tegen. Misschien had ik ook hogere verwachtingen dan bij Zombieland: Double Tap. Maar zelfs als ik door die verwachtingen heen kijk, is het verhaal gewoon te ingewikkeld en te vergezocht waardoor het voelde als een overhaaste keuze vanuit Disney. Ik snap dat ze willen inspelen op de hype (en het geld) maar doe het dan goed.

Mierenneukmomementje: het paarse draakje uit Frozen 2 sprak een en al: “merch!”