Doctor Sleep is de volgende film die zich afspeelt in de “SKCU” (Stephen King’s Cinematic Universe). Ein-de-lijk! We zaten al bijna 40 jaar lang te wachten op het vervolg van The Shining, want er was nog zoveel onduidelijk en we miste gewoon bepaalde elementen.

In ieder geval, dat is blijkbaar wat Mike Flanagan dacht toen hij deze film maakte. Want nu is daar Doctor Sleep, de film waarin alle niet gemiste kansen beantwoordt worden met: een groep doorgerookte mensdemonen, over de top meditatie scènes en langdradige gesprekken.

Samenvatting van Doctor Sleep

Doctor Sleep speelt zich af bijna 40 jaar na de gebeurtenissen van Stanley Kubrick’s The Shining (1980). In Doctor Sleep volgen we de nu volwassen Danny Torrance (Ewan McGregor) en zien we de gevolgen van zijn traumatische ervaringen met zijn vader in het Overlook hotel. Danny is een alcoholist geworden, net als zijn vader. Hij gaat al jaren van dorp naar dorp om van ‘zichzelf te ontkomen’. Uiteindelijk beland hij in een dorpje waar hij zich eindelijk lijkt te kunnen vestigen en zijn verleden de rug kan toekeren.

Tegelijkertijd maken we kennis met Rose The Hat (Rebecca Ferguson) en haar groep van ‘misfits’ die al eeuwen overleven op de ‘rook’ van andere mensen die ‘shinen’. Ze trekken de wereld over opzoek naar slachtoffers, maar ze hebben het steeds moeilijker want rook wordt steeds schaarser. Terwijl ze een jong slachtoffer weten te vinden en zich voeden met zijn rook voelt Rose zich bekeken. Abra Stone (Kyliegh Curran) kijkt mee met haar speciale shining krachten en schijnt een van de krachtigste ‘shiners’ ooit te zijn. Rose en de kliek gaan hier natuurlijk op af en Abra zoekt Danny op om haar te helpen deze demonen te verslaan.

Wat vinden wij van Doctor Sleep?

Tom: Doctor Sleep is een lange film. De film duurt ongeveer 2,5 uur en dit is te voelen. De eerste twee acts van de film zijn enorm traag en saai. Lange gesprekken die niets toevoegen aan het verhaal of zelfs gewoon helemaal niks toevoegen aan de film. Het meest tergende gedeelte is als Danny en Billy (Cliff Curtis) proberen een lijk op te graven. Billy vindt het schijnbaar nodig om de vraag “Ruik je dat?” te beantwoorden met een monoloog van twee minuten over hoe hij een jager was en dat hij herten lijken zo vond stinken, in plaats van simpel te antwoorden met: “Ja, dat ruik ik”.

Tom: Of wat te denken van Danny’s scènes als verpleger? Wat voegen die toe? Het enige noemenswaardige van die scènes zijn de kat (want katten zijn geweldig en horen eigenlijk in elke film) en het feit dat we een ouwe vent met bijna een knipoog richting de camera horen zeggen: “Jij bent Doctor Sleep”.  Zo heb je nog wel meer onnodige momenten en niets toevoegende gesprekken.

Cynthia: We maakten dan wel een grapje over de “SKCU” maar elk grapje heeft een kern van waarheid. Want het voelde ook echt als een superhelden film, met de “Shining” als een soort van superkracht, a la Stranger Things inclusief bloedneus, en slechteriken. Dat doet voor mij een beetje afbreuk aan The Shining zelf. Toen ik The Shining namelik voor het eerst zag, dacht ik nog: shit ik had wel meer willen weten over wat de “Shining” precies inhield. Maar dat neem ik nu 100% terug. Ik had dit niet willen weten (of willen zien).

Tom: En wat krijg je nou precies te weten? Er gebeurt gewoon zo weinig tijdens de eerste twee acts van deze film. Danny pakt een gewoon leventje op en stopt met alcohol drinken en Abra doet ook verdacht weinig. Je verwacht toch meer van de protagonisten. De enige die nog wat actie onderneemt is Rose, maar het is allemaal te weinig voor wat zeker meer dan 1,5 uur speeltijd was. De laatste act van de film had daarentegen wel weer een goede snelheid erachter zitten. Eindelijk krijgen we wat meer actie te zien, worden Danny en Abra wat proactiever en krijgen we een glimp van het oude gevoel van The Shining terug.

Cynthia: Ja eerlijk is eerlijk, het was natuurlijk wel tof dat ze echt terug gingen naar het Overlook hotel en je een soort van flashbacks kreeg naar toen. Dat maakte het gevoel van de film wel weer wat beter. Maar ik blijf wat moeite houden met het gehele verhaal van de film. Het is voor mij net te vergezocht en het haalt het mysterieuze van The Shining weg. Ja, ik vergelijk de film misschien iets te erg met het “origineel” maar dat mag ook wel vind ik, want daar is de film overduidelijk op verder geborduurd.

Tom: Ja, je kan Doctor Sleep ook moeilijk niet vergelijken met The Shining. Regisseur Mike Flanagan zei dat Doctor Sleep wat bood voor zowel fans van de Kubrick versie en fans van King’s boek. Met dit in je hoofd ga je natuurlijk letten op wat deze film dan nou precies te bieden heeft voor de Kubrick fans. Het antwoord is: niet veel. Flanagan gooit hier en daar met shots en sets die je doen denken aan Kubrick’s versie (of gewoon letterlijk hetzelfde zijn; denk aan Danny’s solicitatie bij de hospice).

Tom: Ook hoor je twee keer de oude soundtrack voorbijkomen: één keer in het begin en één keer aan het einde. Nou is de nieuwe versie van deze theme song overigens wel echt supergaaf gedaan met de harde bass erachter. Met deze oppervlakkige knikjes naar de originele versie moet je het dan ook maar doen, want qua gevoel en verhaal doet deze film eerder denken aan een vervolg op een willekeurige X-men film dan aan Kubrick’s meesterwerk.

Conclusie

Cynthia: Ik ben er daardoor nog niet helemaal overuit of ze nu The Shining beter helemaal los hadden moeten laten (zodat je niet zulke vergelijkingen krijgt) of het juist nog beter hadden moeten verbinden. Het bevestigde hoe dan ook dat The Shining voor mij toch geen vervolg nodig had, ondanks dat ik daar in eerste instantie nog wel over twijfelde.

Tom: Zoals Cynthia eigenlijk al wel omschrijft in haar conclusie: Doctor Sleep is een onnodig vervolg op The Shining. Er worden onderwerpen behandeld die totaal niet in de sfeer van Kubrick’s verfilming passen, zoals de mensdemonen die leven van magische rook of het bijna X-men achtige gehalte aan superkrachten van mensen die shinen. Het is allemaal te overdreven en voelt dan ook als een moderne blockbuster. Een gevoel dat men niet zo snel zal krijgen bij The Shining.

Filmmierenneukmomentje Tom: Ik heb het eigenlijk al in mijn recensie neergezet, maar wat voegen die scènes van Danny als verpleger in die hospice nou toe? Je had ze uit de film kunnen halen en het publiek 10 minuten kunnen besparen.

Cynthia:  Het feit dat ze doen alsof Danny zijn vader ziet en daar vervolgens een totaal andere acteur staat deed me wel een beetje pijn. Hierdoor voelde het gewoon als een goedkoop aftreksel. Hadden ze niet met de technologie van tegenwoordig Jack Nicholson kunnen namaken? Net als de moeder en jonge Danny. Maar goed, misschien stoorde ik me daar meer aan dan andere en leun ik (zoals ik al zei)  iets té erg op de “oude” Shining. Wie zal het zeggen.