Eindelijk een film uit 2020, namelijk Birds Of Prey: And the Fantabulous emancipation of One Harley Quinn. Jep, een hele mond vol. Dus laten we maar even Birds of Prey zeggen. Een titel die de plank mislaat en wellicht een van de redenen is dat de bioscoopzaal zo goed als leeg was. And I know for a fact dat dat in onze zaal niet als enige zo was. Maar, de hamvraag, zijn die lege zalen terecht?

Het verhaal.

Harley Quinn (Margot Robbie) en de Joker zijn uit elkaar, wat betekent dat ze door niemand meer wordt beschermd en dat het jachtseizoen op Harley is geopend. Pas nu merkt Harley hoeveel vijanden ze eigenlijk heeft opgebouwd in al die tijd, waaronder Roman Sionis (Ewan McGregor). Om ervoor te zorgen dat hij haar niet ter plekke vermoordt, besluit ze iets voor hem terug te doen. Ze is tenslotte haar eigen bedrijfje begonnen, in te huren als huurling, nu ze er alleen voorstaat. Dus gaat ze op zoek naar een, extreem waardevolle, diamant die hij kwijt is geraakt.

Was dat alles?

Dat was het verhaal in het kort. Je kan er nog veel meer omheen vertellen, want wat ik hierboven nog niet genoemd heb zijn de extra karakters en de verhaallijnen die daarbij komen kijken.

Dus laten we het daar eens even over hebben. Er is agente Renee Montaya (Rosie Perez) die het haar levensdoel heeft gemaakt om Roman op te pakken,  Dinah Lance/Black Canary (Jurnee Smollett-Bell) die voor Roman werkt en Helena Bertinelli/The Huntress (Mary Elizabeth Winstead) die wraak wil nemen op eigenlijk iedereen behalve Roman maar er toch in wordt meegesleurd.

De diamant is hierin de rode draad en dat brengt ons bij het laatste karakter: Cassandra Cain (Ella Jay Basco). Zij is een zakkenroller die per ongeluk de diamant jat, deze doorslikt, en daardoor een groot rood kruis op haar rug krijgt.

Nog een verhaallijn!

Dan hebben we nog het verhaallijn van Roman Sionis. In het kort is hij eigenlijk gewoon de maffiabaas van Gotham. Maar Ewan McGregor zijn acteerwerk laat wat te wensen over, hij komt namelijk alles behalve eng en bedreigend over.

Dan komen we tot het punt waar ik me misschien nog wel het meest aan stoorde: zijn karakter Black Mask. Oké, we get it. Hij houdt van gezichten, met name het afsnijden ervan, en dat zal dan wel de reden zijn dat hij “Black Mask” is (Ik kan het mis hebben, DC Comics zijn niet mijn specialiteit). Maar hij heeft dit masker dus NOOIT op behalve aan het einde van de film? Waarom droeg hij deze niet toen hij het hele Aziatische gezin ontvelde? Waarom komt dat masker ineens aan het einde tevoorschijn en is deze eigenlijk al meteen weer af zodra ze op de brug staan? Waarom had hij überhaupt dat masker nodig en kan hij niet gewoon Roman zijn? (Volgens iMDb is hij dat trouwens gewoon want daar wordt zijn schurken naam niet eens genoemd).

Tot slot was de killervoice van Dinah ook totaal overbodig. Dit zal ook wel iets zijn uit de DC Comics, maar waarom heeft zij ineens een superkracht? De agente had het al over dezelfde kracht als haar moeder, maar little did i know (of eigenlijk beter gezegd: hoopte ik het van niet) dat het een letterlijke kracht was.

Daarnaast was de vertelling van de verhalen ook erg warrig en op sommige momenten zelfs irritant. Wanneer je er nét in zat, vertelde Harley even dat ze een deel vergeten was en sprong je in een flashback van 20 minuten. Maar met name het moment waarbij the Huntress zichzelf introduceert, krijgen we nog even haar hele levensverhaal. Een verhaal wat ook niet aansluit bij de rest.

Zo merk je al dat er vele verhaallijnen zijn en lang niet allemaal even sterk. Ik denk dat je sowieso wel kan stellen dat Margot Robbie deze gehele film draagt. Niet alleen door haar acteerwerk maar ook het karakter Harley Quinn zelf. Daarom dus dat de filmtitel “Birds of Prey” de plank misslaat. Aangezien Birds of Prey pas in de laatste minuut ontstaat en Harley Quinn daar nog geen eens onderdeel van is. Terecht dus ook dat ze in Amerika de naam aan het omdopen zijn naar Harley Quinn: Birds of Prey. Laten we hopen dat het werkt.

Dus, Birds of Prey.

Even over het feit dat Harley Quinn geen onderdeel is van Birds of Prey: wat was ik daar blij om! In het tacorestaurant, nadat het gevecht eropzat, begon de  bonding te komen. Maar wat was ik blij toen Harley alsnog iedereen achterliet en er vandoor ging met de diamant. Ik heb namelijk helemaal geen zin in een (nieuwe) meidengroep. Harley Quinn is sterk genoeg in haar eentje. Of nouja, met haar leerling Cassandra dan (softie).

Als vrouw zijnde zou ik nu eigenlijk nog even een “yay feminism!” opmerking moeten maken anders is de recensie niet compleet. De film is namelijk overduidelijk bedoelt om vrouwen te empoweren.

Dus bij deze: Was het feminisme-gehalte erg? Nee zeker niet. Sterker nog, ik kon ervan genieten, van de echte vrouwenpower.

Net als van verschillende shots en scènes. Zoals de vechtscène in de kermisattractie? Awesome! De vechtscène onder de sprinklers in de gevangenis? Gaaf! De attributen, zoals het verfwapen en de kermishamer, die Harley Quinn had? Ik wil ze!

Conclusie.

We kunnen dus wel stellen dat de verhaallijn matig was en Margot Robbie eigenlijk de hele film draagt. Maar goed, wanneer kan je bij een DC of een Marvel nou echt zeggen dat de verhaallijn mindblowing was? Nooit. En zelfs dan heeft Marvel nog altijd de betere verhaallijnen dan DC (wat met name komt door de gehele MCU). Maar dat is weer een totaal andere discussie.

Wat ik hier in ieder geval mee wil zeggen is: ja het verhaal is slecht. Maar heb ik me vermaakt? Ja, 100%. Ik heb hier meer van genoten dan van de afgelopen DC films, zoals een Aquaman, Shazam en zelfs Wonder Woman (Joker niet mee gerekend). Daarnaast is de film is te vergelijken met een Kick-Ass: het heeft humor, het neemt zichzelf niet te serieus en af en toe wat grove scènes.

Dus waarom deze zo laag scoort, kan ik nog niet helemaal begrijpen. Daarom roep ik bij deze iedereen op: vul de bioscoopzalen en geniet van een avondje vermaak!

Mierenneukmomentje: een van de scènes was ook overduidelijk feministisch bedoelt, namelijk de gedwongen stripscène. Ja, seksueel misbruik is ernstig en natuurlijk een onderwerp van dit moment. Maar het voelde ongepast en misplaatst. Was om te laten zien hoe “machtig” Roman is en hoe erg hij deze macht misbruikt? Was om te laten zien hoe erg Black Canary er mee zat dat Roman zo was? Al deze punten waren ook duidelijk zonder deze scène.