Van de serie Anne+ heb ik volop genoten, dus toen ik hoorde dat er een film kwam dacht ik al: hier moet ik heen. Niet alleen omdat het me leuk leek, maar ook omdat ik dit een goede richting vindt van de Nederlandse film (en series) die ik graag steun.

Het verhaal.

Anne (Hanna van Vliet) is een jonge vrouw, ergens in de 20, die als ieder andere millennial haar leven op een rijtje probeert te krijgen. Werk is ingewikkeld maar zo ook de liefde. In de serie heeft ze verschillende vriendinnen en dates (vandaar de titel Anne +, waarin elke aflevering een + (naam van date) is). Eindelijk heeft ze een echte relatie, met Sara (Jouman Fattal). Sara heeft een baan aangeboden gekregen in Montreal dus besluiten ze te emigreren. Sara gaat eerst en Anne volgt, althans dat het is plan.

Wat vonden we ervan?

Zoals ik al zei heb ik erg genoten van de serie Anne+.  De verhaaltjes zijn simpel maar voelen daardoor juist heel echt. En zo ook de film.

Dit is mede te danken aan het acteerwerk van Hanna van Vliet, zij speelt op zo’n natuurlijke manier waardoor je je echt onderdeel voelt van haar leven en vriendengroep. Daarbij komt dat de film ook zo natuurlijk mogelijk overkomt: de acteurs hebben geen overtollig make-up of styling, en zelfs de seks scenes zijn zo puur dat je er deels ongemakkelijk van wordt en deels de echtheid ervan meekrijgt. Geen muziek die inkomt, maar echte kus- (en dus ook smak) geluiden die je te horen krijgt.

Maatschappelijke boodschap.

Daarnaast is natuurlijk Anne+ ook erg goed omdat het een serie en film is die, zoals ik ook begrepen heb van de makers van Anne+ uit verschillende interviews, de lhbtq+ community miste in hun jeugd. In alle films waarbij iemand, in dit geval, lesbisch is draait het om dat gegeven, of het uit de kast komen of de nare consequenties ervan (of zoals ze in de film ook subtiel naar hinten, de klassieke lesbische kostuumdrama’s die een vertekend beeld schetsen). Niet bij Anne+, hier is Anne gewoon Anne en volgen we haar leven waarbij ze toevallig valt op vrouwen in plaats van mannen. Maar ook non-binair komt aanbod in deze film. Kortom, het geeft belangrijke thema’s aandacht.

Wel moet ik daarbij zeggen dat de scène waarin Anne met haar vrienden een dragshow houdt erg uit te toon valt, niet omdat het drag is maar omdat deze scene zo spontaan ontstaat en ook nog eens erg filmisch is, wat nogal in contrast is met de puur- en echtheid van de rest van de film.

Tot slot, over de serie: moet je deze gezien hebben voordat je de film kan kijken? Ja en nee. Nee, want het verhaal spreekt best wel voor zich, maar ook ja, want als je de serie niet hebt gekeken irriteer je je denk ik mateloos aan Anne en haar besluiteloosheid. Dit krijgt namelijk in de serie iets meer achtergrond en zonder die achtergrond voelt ze nogal als een moeilijk persoon en leef je minder makkelijk met haar mee in bepaalde situaties.

Conclusie.

Heb je de serie gezien? Ga dan de zeker de film kijken. Heb je de serie niet gezien? Ga dan zeker de serie kijken op NPO start of Netflix en erna de film! Een dikke aanrader om te laten zien hoe het ook kan in de Nederlandse film. Verfrissend, simpel (in de goede zin van het woord), echt en puur . Erg benieuwd naar wat het nieuwe seizoen gaat brengen.

Mierenneukmomentje

In de serie heeft Anne een heterostel als bevriendkoppel. Ze verhuizen “ver weg” in Amsterdam. De vriendin is in de film wel nog te zien, maar de vriend is van de aardbodem verdwenen. Of heb ik iets gemist? Misschien wilde hij niet in de film spelen of kon hij niet. Maar het is gek dat zo’n hechte vriend, ineens er niet in zit als je de serie hebt gezien.