De bioscopen gaan weer bijna open! Maar zelfs dan is het nog wachten op nieuwe film om te recenseren. Dus blijven we voorlopig maar even bij de Netflix Originals. Deze keer was het weer de beurt aan Cynthia om een film uit te kiezen en ze koos voor een licht, vermakelijk filmpje: The Lovebirds.

Samenvatting.

Jibran (Kumail Nanjiani) en Leilani (Issa Rae) zijn na 4 jaar samen te zijn in een sleur terecht gekomen. Hun relatie bestaat dan ook voornamelijk uit kibbelen. Op de avond dat ze besluiten uit elkaar te gaan zijn ze getuigen van een moord. Echter vlucht de moordenaar waardoor zij er erg beroerd vanaf komen en bang zijn dat de politie hen zal aanzien voor de moordenaars. Dus besluiten ze hun lot in eigen handen te nemen en gaan ze zelf uitzoeken wie de moordenaar is zodat, als de politie hun aanhoudt, ze de dader al hebben gevonden.

Wat vonden we ervan?

Cynthia: De film had ik voornamelijk uitgekozen op basis van acteur Kumail Nanjiani, hem ken ik van de HBO-serie Sillicon Valley en de film The Big Sick, die gebaseerd is op zijn eigen liefdesleven. In beide vind ik hem altijd erg grappig dus met die insteek verwachtte ik ook dat The Lovebirds een komische film zou zijn. En dat was het ook. Af en toe heb ik hard op gelachen en soms gegniffeld. Maar ik moet wel zeggen dat na verloop van tijd de humor nogal in de herhaling viel. Met name het gekibbel van Jibran en Leilani. In het begin is dit erg leuk gedaan, ze zijn ook goed op elkaar ingespeeld. Maar na verloop van tijd gaat het soms nét te ver, zoals op het politiebureau.

Tom: Ik ken Kumail dan niet van de film en serie die Cynthia noemt, maar wel van een berg andere films waarin hij vooral kleine bijrolletjes heeft. Het was dan ook verfrissend om hem eens de hoofdrol te zien spelen. Issa Rae was mij onbekend, maar komt goed over in deze komedie. De chemie tussen de twee acteurs is dan ook te voelen en dit vertaald zich naar humoristische scènes, maar zoals Cynthia al zegt: de zelfde grap wordt eigenlijk continu herhaald (Jibran en Leilani die teveel praten of discussiëren en daardoor gekke dingen gaan zeggen).

Cynthia: Naast dat de humor soms wat flauw werd, moet je ook niet te veel verwachten van het verhaal. Het is met name een simpel, humoristisch filmpje wat leuk is als je zin hebt in een lichte, makkelijke, wegkijk film. Het plot is erg dun en met name het op het einde wordt alles wel vrij snel en gemakkelijk opgelost. De film heeft als het ware zijn ups and downs.

Tom: Ups and downs is inderdaad wel de beste manier om het te omschrijven. Eigenlijk kan je de film heel simpel omschrijven. De eerste act van de film is leuk omdat de discussies tussen Jibran en Leilani nog nieuw en grappig zijn. De tweede act is minder. De discussies beginnen nu wat teveel gebruikt te worden en deze vertragen de film dan ook. De derde act begint dan weer wat leuker te worden met voor mij als toppunt de geheime club.

Cynthia: De clue, waarom de moordenaar moordt, wordt vrij snel uitgelegd. Pas nu ik er rustig over na denk snap ik wel zijn beweegredenen. Maar dat zijn ex ineens wordt genoemd als “enige die hij ooit vertrouwde”, is iets waar verder niet echt op in wordt gegaan waardoor ik nog steeds niet snap waarom dit relevant was. Een andere “down” is als ze op het politiebureau zitten en ze ineens een helder momentje hebben over hun relatie en wat ze precies voor elkaar betekenen. Het was net iets te overduidelijk even een momentje waarop de hele relatie geanalyseerd werd.

Tom: Tja, de scénes waar het over hun relatie ging waren dan ook de minste voor mij. Helaas moeten ze er in zitten om die verhaallijn af te sluiten. Alles wat na het politiebureau kwam voor mij was minder. Het enige wat het mij gaf was de tijd om toch maar even te Googlen wie de slechterik was en waar ik hem nou ook alweer van ken. Het was overigens Paul Sparks en ik ken hem van House of Cards.

Conclusie.

Cynthia: Het is geen bijster goede film, het verhaal is simpel, het plot is zwak en het einde is voorspelbaar. Maar desondanks heb ik wel gelachen en me vermaakt. Niet elke film hoeft dan ook een verbijsterend verhaal te hebben waar je nog uren over na denkt. Dit is gewoon een fijne film voor als je een lange dag hebt gewerkt en je gedachteloos wil genieten van een filmpje.

Tom: Eigenlijk omschrijft Cynthia het perfect. Het doet wat het moet doen: je laten lachen. Meer kan je er niet over kwijt en om nu diepe analyses er op los te laten is oneerlijk.