Ja, ja! Jij dacht: Cynthia en Tom gaan de komende tijd geen gezamenlijke reviews meer schrijven, maar dat heb je dus mis. Dit keer zijn we allebei naar de film IT Chapter Two geweest (wel apart deze keer). Laat ik (Tom) vooropstellen dat ik niet het boek van Stephen King heb gelezen en dat ik ook niet de oude Tv-film/serie heb gezien. Ik beoordeel IT Chapter Two  alleen op de film zelf en niet zijn voorgangers (m.u.v. van IT (2017) dan).

Tom
Laat ik eens beginnen met een positief puntje aan deze film: de acteurs. IT Chapter Two  heeft bijzonder goed gecast. Elke speler lijkt ook daadwerkelijk op de jongere versies van hun karakters uit het eerste deel van IT. Chapeau! Niet alleen dat, want ze hebben ook nog eens goede acteurs weten te strikken met een James McAvoy en Jessica Chastain. Bill Hader is ook een van mijn favoriete acteurs, dus daar was ik ook zeer content mee. Over het acteerwerk heb ik dan ook weinig aan te merken!

Cynthia
Ja, op de acteurs is misschien niet veel aan te merken. Alhoewel ik in het begin nog wel wat moeite had met het plaatsen van wie nou ook alweer wie was. Eigenlijk totdat Eddie in beeld kwam, dat was het moment waarop ik dacht: JA! Perfect gecast. Maar later in de film zag je zeker goed de trekjes naar voren komen die ze vroeger ook hadden. Anyway, als ik de film in het kort zou moeten omschrijven zou het zijn: een vermoeiende, onnodige langdradige, film.

Tom
Langdradig is inderdaad wel een goede omschrijving. Waar deze film het toch een beetje verloor voor mij was de voorspelbaarheid en de structuur van het verhaal. Je merkt eigenlijk al vanaf het begin dat Mike iets verbergt en meer weet over het ritueel om IT te vangen/verbannen. Natuurlijk worden er hints achtergelaten, zoals het uitgekraste zijvlak op die emmer (of wat het ook was) waarin ze IT moesten vangen, maar naar mijn idee was het over het algemeen gewoon te doorzichtig. Op zich niet verkeerd, want als regisseur en schrijver moet je hints achterlaten voor de kijker/lezer, maar dit zat er in mijn ogen te dik bovenop.

Cynthia
Nou, bij mij was het zeker niet alleen de voorspelbaarheid waar de film mij verloor. Bij mij lag het vooral aan, zoals ik net al in het kort zei, hoe onnodig langdradig de film was. Elk personage “moet” terug naar een plek waar ze een herinnering hebben om zo hun artefact te zoeken waarmee ze zogenaamd IT kunnen verslaan. Het jammere hieraan is, is dat er ZES karakters zijn. Je mag dus even zes keer naar een flashback van ieder gaan kijken, waardoor lekker lang wordt uitgerekt tot het moment waarbij ze ein-de-lijk naar IT gaan om hem te verslaan. Daarnaast heb ik het idee dat veel van de herinneringen niet helemaal kloppen: hoezo staat er geen “loser” meer op Eddie zijn gips? En hoezo zit Ben op school, terwijl alles zich toch afspeelde in de zomervakantie? Voor mijn gevoel te ver gezochte herinneringen.

Tom
Nou hebben ze in Amerika zomerschool en als ik het goed heb wordt dat ook genoemd (of laten ze het zien) aan het begin van zijn flashback. Er stond iets van “summer school” op het grote bord voor de school. Over het algemeen heb ik wel kunnen genieten van IT. Ik geniet van horrorfilms en ik ga er nooit met hoge verwachtingen heen. In mijn beleving moeten horrorfilms het niet hebben van een goed verhaal (alhoewel het natuurlijk altijd mooi meegenomen is). Horrorfilms zijn er om je bang te maken en jou te laten schrikken. Dat gezegd hebbende, wat vond ik het einde slecht. Het is het klassieke kinderfilm gedoe van “I’m not afraid of you anymore!”, waarop de slechterik ineens verdwijnt omdat het de angst van het kind was wat hem in leven hield. In het geval van IT Chapter Two kleineerden onze helden IT en dit maakte hem letterlijk klein en zwak, want de hoofdpersonages waren niet meer bang voor hem. Ik heb toen wel stiekem gelachen, want dat was voor mij een echte anticlimax.

Cynthia
Ik denk dat jij er iets meer van hebt kunnen genieten dan ik. Horrorfilms zijn sowieso niet per se mijn ding. Het feit dat ik naar deze film durfde zegt voor mij al genoeg. Ik vond paranormal activity enger dan dit. En aangezien ik dus niet van schrikken houd, vind ik vooral horrorfilms met een goed verhaal goed, dan kan ik nog accepteren dat ik me elke keer kapot schrik. Maar dat was hier niet het geval. Het einde is inderdaad lachwekkend en ook nog eens hetzelfde als IT (2017). Toen waren ze er ook al achter gekomen dat ze gewoon niet bang moesten zijn. Maar blijkbaar waren ze dat even de eerste 2,5 uur compleet vergeten. Jammer, had me weer wat tijd bespaard.

Tom
Het blijft een apart einde ja. Daarnaast voedt IT zich volgens mij op de angst van mensen. Angst werkt niet zo dat als jij besluit niet meer bang te zijn dat je dan ook daadwerkelijk niet meer bang bent. Om het samen te vatten: ik vind het een leuke film om een keer gezien te hebben, maar het heeft wel zijn mankementen en ik zal ‘m ook niet nog een keer kijken. Het verhaal was redelijke voorspelbaar, langdradig en ik vond het einde lachwekkend. NEXT.

Cynthia
Ik denk vooral dat ik een aantal rimpels rijker ben geworden dankzij deze film. Zo vaak heb ik fronsend zitten kijken met gedachtes van: waar slaat dit? waar gaat dit heen? tot: wanneer is het klaar?

Mierenneukmomentje Tom
In de film komen wij er achter dat Richie Tozier schijnbaar homoseksueel is. IT dreigt hem er dan ook mee dat hij zijn geheim gaat verklappen aan iedereen. Dit is een best wel hevig punt om in de film te gooien. Het rare is alleen dat we er niets meer over horen. Is Richie nou uiteindelijk uit de kast gekomen? Dit zijn vragen die vast beantwoord worden in het boek, maar waarom ook niet in de film?

Mierenneukmomentje Cynthia
Aansluitend op het mierenneukmomentje van Tom, kan ik me ten eerste goed vinden in zijn mierenneukmomentje en ten tweede vond ik het begin een erg heftige introductie van IT. Twee homo’s worden in elkaar geslagen en eentje wordt zelfs half bewusteloos in het water gegooid. Dat was misschien nog wel een van de engste momenten van de film. Wat daar dan weer jammer aan is, is dat ze hier totaal niet meer op terug komen. Misschien in het boek, zoals bij Tom zijn mierenneukmomentje. Of in de extended version die er nog aankomt, een ding kan ik je in ieder geval al verklappen: die ga ik zeker niet kijken.