Afgelopen zondag merkte ik dat er weer een zooi nieuwe films op Netflix waren gedonderd. Aangezien het al weer een tijdje geleden was dat ik er één had gezien dacht ik: laten we eens kijken. Mijn kritische ogen vielen uit eindelijk op In The Tall Grass (met wat hulp van Cynthia), een verfilming van het boek In The Tall Grass geschreven door Stephen King. Netflix heeft er de laatste jaren een handje naar om Stephen King boeken te verfilmen. Nou zal ik heel eerlijk zijn: ik heb het boek niet gelezen. Ik ga dus geen connecties leggen of vergelijkingen maken tussen het boek en de film. Wat ik wel ga doen is lekker spoilen. Lees dus niet verder als jij de film nog niet gezien hebt.

Een korte samenvatting van In The Tall Grass (2019)

In The Tall Grass is een verhaal over een gigantisch behekst, vervloekt of spookachtig veld van hoog gras. Als je eenmaal in dit veld stapt dan kom je er ook niet meer uit. Het veld houdt zijn slachtoffers gevangen. In de film volgen wij verschillende personages zoals de zwangere Becky, haar broer Cal en ex-vriend Travis. Zij zitten samen gevangen in het veld met een familie (vader Ross, moeder Natalie en zoontje Tobin). Het verhaal is tijdens de eerste helft van de film gesplits in drie delen. Één deel waar we zien hoe Becky en Cal in het veld terecht komen, een deel waarin we zien hoe Travis in het veld terecht komt en uiteindelijk een deel waar we zien hoe de familie in het veld terecht komt. Het tweede deel van de film gaat vooral over het vinden van een uitweg en het ontsnappen van de gek geworden Ross. Meer ga ik er niet over zeggen, want het verhaal is aardig verwarrend en ingewikkeld.

Wat vinden we er van?

Ik vind het concept van de film leuk: mensen die verdwaald raken in een gigantisch bezeten grasveld. Het is niet je standaard horror film met daarin een monster waar alle enge momenten van moeten komen. Het is ook geen “Hack & Slash” film. Ik heb ook maar één goedkope jump scare kunnen spotten. De spanning en angst wordt grotendeels op een goede manier overgebracht. Zo heb je bijvoorbeeld een moment dat Becky en Cal elkaar kwijt zijn en besluiten om te springen om elkaar te kunnen zien. Ze doen dit en zien elkaar van ver af springen. Daarna besluiten ze om het nog een keer te doen vanaf de zelfde plek, maar dan staan ze ineens veel verder uit elkaar. Je hebt ten alle tijden een griezelig en ongemakkelijk gevoel alsof jij altijd op je hoede moet zijn. Dit zal ook grotendeels te maken hebben met de geluidseffecten en de achtergrondmuziek; deze deden mij veel denken aan een andere Stephen King verfilming The Shining (1980). Ook daar had je duistere en vage indianen geluiden in de achtergrond.

Het verhaal zelf laat te wensen over. Als je uberhaupt kan stellen dat deze film een verhaal heeft. Het verhaal is minimaal en simpel: mensen worden in een grasveld gelokt, grasveld is vervloekt, ze proberen een uitweg te vinden. Qua karakterontwikkelingen gebeurt er in deze film ook vrij weinig. Alleen de zwangere Becky maakt een kleine ontwikkeling mee, want aan het einde wilt ze haar baby houden in plaats van afstaan ter adoptie. De rest van de karakters ontwikkelen vrijwel niet of het is zo minimaal dat het weinig voorstelt.

Ik heb het al eerder vermeld: In The Tall Grass is redelijk verwarrend en probeert ook een mindfuck film te zijn. Het grasveld zorgt er niet alleen voor dat jij verdwaald en er niet meer uitkomt, maar het vangt je ook in één of andere tijdslus. De chronologische volgorde van hoe de hoofdpersonen omstebeurt in het veld terecht komen wordt in het tweede deel van de film totaal door elkaar gegooid. De film doet je in het begin geloven dat eerst Tobin, Ross en Natalie het veel in gingen omdat Tobin een stem hoorde. Daarna Cal en Becky omdat zij de stem van Tobin hoorde en vervolgens Travis omdat hij opzoek was naar Becky en Cal. Uiteindelijk komen we er achter dat de stem die Tobin hoorde van Travis was, en zodoende dat het veld zijn slachtoffers in een soort van tijdslus gooit. Gedoemd om altijd rond te dwalen en alle gebeurtenissen opnieuw mee te maken.

Het is een leuk idee, maar ik vind de uitwerking niet super. Te vaak bleef ik achter met vragen zoals: waarom gebeurde dit? Hoe werkt deze tijdslus nou? Welke personages komen uit dezelfde tijdslijn? En welke zijn er in een latere tijdslijn bijgesprongen? De regels van de tijdslussen daarentegen zijn mij compleet duidelijk geworden.

Eindoordeel

In The Tall Grass is een leuke horror film om een keer gezien te hebben. Ik vind de spanning in deze film zeer goed gedaan. Ze zijn niet afhankelijk van goedkope jump scares of monsters en gebruiken goede geluidseffecten. Het verhaal was daarentegen wel aardig simpel, de uitvoering was wat verwarrend en de karakters waren saai. Ik ga deze film hoogstwaarschijnlijk niet meer kijken, maar mocht je een keer wat tijd over hebben en heb je zin in een korte horror film? Ga dan voor In The Tall Grass.

Mierenneukmomentje: Twee kleine mierenneuk-momentjes voor deze film. Één: er zit weinig CGI in deze film, maar het kleine beetje dat er wel in zit ziet er niet goed uit. Twee: Er is een moment in de film dat Becky zichzelf belt in het verleden (wat opzich al raar is, want hoe kun jij je eigen nummer bellen?). Tijdens dit gesprek zegt ze dat Cal niet Travis mag vermoorden, maar op dat moment in de film weet ze dat Travis nog leeft, want vlak voor die scène praat ze nog met hem.